بررسي ارتباط بين مصرف سيگار و عملكرد دست در مردان بعد از توان‌بخشي تاندون ترميم‌شده

مقدمه و اهداف: عملكرد دست انسان در انجام فعاليت‌هاي روزمره زندگي اهميت دارد. آسيب‌هاي دست از شايع‌ترين آسيب‌هاي بدن هستند و تأثيرات بسزايي در‌زمينه مشاركت در فعاليت‌هاي روزمره زندگي فرد دارند؛ بنابراين هر‌گونه عامل مخدوش‌كننده ترميم تاندون و توان‌بخشي بعد از ترميم بايد كنترل شود كه از‌جمله اين عوامل مي‌تواند مصرف سيگار باشد. مصرف سيگار يك مشكل بهداشت عمومي در سراسر جهان است. باتوجه‌به اين مسئله، پژوهش حاضر با هدف بررسي مصرف سيگار با عملكرد دست آسيب‌ديده بعد از توان‌بخشي تاندون ترميم‌شده انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تحليلي مشاهده‌اي بر روي 40 بيمار (20 فرد سيگاري و 20 فرد غيرسيگاري) كه مدت يك ماه و نيم از تاريخ جراحي تاندون آن‌ها گذشته و حداقل 10 جلسه فيزيوتراپي و 10 جلسه كاردرماني دريافت كرده بودند، انجام شد. جهت گردآوري اطلاعات از يك پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي بيمار مبني‌بر عدم يا وجود مصرف سيگار و تعداد نخ آن در صورت مصرف استفاده شد. عملكرد دست شركت‌كنندگان نيز با پرسش‌نامه ناتواني بازو، شانه و دست (QUICK DASH)، ارزيابي و سپس اطلاعات با نسخه 22 نرم‌افزارSPSS تجزيه‌و‌تحليل شد. يافته‌ها: مطالعه حاضر نشان داد بين مصرف سيگار و عملكرد دست تاندون ترميم‌شده در مردان همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد (P=0/006)، اما بين تعداد نخ سيگار مصرفي و عملكرد دست افراد اين رابطه معنادار نشد (3/P=0). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي رسد ارائه مشاوره فردي به مراجعين و بيان تأثيرات احتمالي مصرف سيگار بر بهبود عملكرد دست مي‌تواند اثربخشي آزمايشات توان‌بخشي را در آن‌ها افزايش دهد.