مقايسه تمرين هاپينگ و قدرتي-تعادلي بر قدرت و تعادل ورزشكاران با بي‌ثباتي مزمن مچ پا

مقدمه و اهداف: پژوهش حاضر به مقايسه 2 نوع آزمايش هاپينگ و تركيبي قدرتي‌تعادلي بر قدرت عضلات منتخب و تعادل ايستا و پويا در ورزشكاران مرد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا پرداخته‌ است. مواد و روش‌ها: آزمودني‌هاي اين پژوهش شامل 30 مرد ورزشكار با بي‌ثباتي مزمن مچ پا بود كه به‌صورت غيرتصادفي هدف‌دار انتخاب و به 2 گروه آزمايشي هاپينگ و تركيبي قدرتي‌تعادلي تقسيم شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات جمعيت‌شناختي و سابقه ورزشي آن‌ها از پرسش‌نامه و براي اندازه‌گيري قدرت، تعادل ايستا و پويا به‌ترتيب از قدرت‌سنج دستي و آزمون‌هاي تعادلي لك لك و واي استفاده شد. از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي حداقل اختلاف معنادار براي مقايسه تفاوت ميانگين‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد تفاوت معناداري بين تعادل ايستا (0/001 P) و نتيجه كل تعادل پويا (0/001 P) در 2 گروه آزمايشي وجود دارد. همچنين آزمودني‌هاي گروه آزمايشات قدرتي‌تعادلي در تمام جهت‌هاي آزمون واي نسبت به گروه آزمايشي هاپينگ عملكرد بهتري داشتند. همچنين در قدرت ابداكشن ران (0/02 P)، اينورژن (0/005 P) و اورژن (0/002 P) مچ پاي 2 گروه آزمايشي پس از اعمال آزمايش تفاوت معناداري مشاهده شد، به‌گونه‌اي كه آزمودني‌هاي گروه قدرتي‌تعادلي عملكرد بهتري داشتند. با‌اين‌حال، در ساير متغيرها تفاوت معناداري در 2 گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد هر 2 نوع آزمايش مي‌توانند در بهبود تعادل و قدرت آزمودني‌ها اثرگذار باشند. با‌اين‌حال، به‌نظر مي‌رسد آزمايشات منتحب قدرتي‌تعادلي به‌علت جامع بودن و به اين دليل كه به تقويت هر‌يك از اين متغيرهاي تعادل، حس عمقي، استقامت تنه و قدرت اندام تحتاني به‌صورت مجزا تأكيد دارد، بتواند تأثير بيشتري نسبت به آزمايشات هاپينگ كه قدرت و تعادل را در ذات خود دارد، داشته و در بهبود سريع‌تر آزمودني‌ها اثرگذار باشد.