تأثير يك دوره تمرين تركيبي بر تعادل و آمادگي تنفسي مردان سالمند فعال

مقدمه و اهداف: با شروع سالمندي قدرت عضلات كاهش مي‌يابد و افراد تلاش مي‌كنند تا حد امكان با حفظ استقلال خود سالم باقي بمانند. انجام فعاليت‌هاي منظم ورزشي براي كنترل و به تأخير انداختن عوارض پيري است و سالمندان با تمرينات ورزشي سازگاري پيدا مي‌كنند و ظرفيت كار بدني خود را بهبود مي‌‌بخشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير يك دوره تمرين تركيبي بر تعادل‌ و آمادگي تنفسي مردان سالمند فعال بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌تجربي، 40 نفر از مردان سالمند فعال (62±12/74 سال) به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در 2 گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. سپس از آزمودني‌هاي‌ هر 2 گروه يك آزمون مشابه تعادل و آمادگي تنفسي به‌ترتيب با استفاده از دستگاه تعادل‌سنج ايستا و تست اسپيرومتر قبل و پس از 8 هفته تمرين گرفته شد.‌ گروه آزمايش در يك برنامه تمريني تركيبي به‌مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به‌مدت 60 دقيقه به تمرين (هوازي، مقاومتي و تعادلي) پرداختند. گروه كنترل در اين مدت به انجام فعاليت‌هاي روزمره خود ادامه دادند. تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها با نسخه 22 نرم‌افزار آماري SPSS و آزمون‌هاي تي‌هم‌بسته و تي‌مستقل در سطح معناداري (0/05 P) انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد تمرين تركيبي بر بهبود تعادل معنادار بوده (0/002=‌P) و در عملكرد ريوي ظرفيت حياتي در 2 گروه معنادار نبوده است (0/05 P)، اما عملكرد ريوي اوج جريان بازدمي فقط در گروه آزمايش معنادار شد (0/05 P). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش بيانگر وجود ارتباط بين تعادل و آمادگي تنفسي در سالمندان است. به ‌نظر مي‌رسد مي‌توان با برنامه‌ريزي براي افزايش فعاليت بدني، به ميزان زيادي موجب بهبود تعادل و آمادگي تنفسي در سالمندان شد و پيشنهاد مي‌شود سالمندان از برنامه تمرين تركيبي شامل تمرينات هوازي، مقاومتي و تعادلي جهت بالا بردن تعادل و آمادگي تنفسي استفاده كنند.