اثرتمرينات مقاومتي همراه با تحريك الكتريكي عضله بر آتروگين-1 و MuRF1 در ورزشكاران مرد نخبه پس از جراحي رباط صليبي قدامي

مقدمه و اهداف: سازوكارهاي سلولي كه مي‌تواند بعد از بازسازي جراحي رباط صليبي قدامي از آتروفي عضلاني جلوگيري كند، به‌خوبي روشن نشده ‌است. هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر تمرينات مقاومتي همراه با تحريك الكتريكي عضله بر سطوح سرمي آتروگين-1 و MuRF1 در ورزشكاران نخبه پس از جراحي رباط صليبي قدامي بود. مواد و روش‌ها: از بين ورزشكاران نخبه شهرستان بجنورد، 20 شركت‌كننده به‌طور داوطلبانه در اين تحقيق حاضر شدند و به‌طور تصادفي به 2 گروه شامل 1. گروه تمرين مقاومتي/تحريك الكتريكي، 2. گروه تمرين مقاومتي (10 نفر در هر گروه) تقسيم شدند. آزمودني‌هاي هر 2 گروه حركات تمرين مقاومتي را 12 هفته در 2 تا 4 سِت با شدت 30 تا 70 درصد ،10 تكرار بيشينه (حركات جلو ران دستگاه، اسكات و پشت ران دستگاه) انجام دادند. آزمودني‌هاي گروه تمرين مقاومتي/تحريك الكتريكي حركات ورزشي را همراه با تحريك الكتريكي با 35 تا 70 هرتز انجام دادند. نمونه‌هاي خوني قبل و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني از همه آزمودني‌ها جمع‌آوري شد و براي اندازه‌گيري سطوح آتروگين‌-1 و MuRF1 استفاده شد. از آزمون آماري كوواريانس براي مقايسه بين‌گروهي و از آزمون تي‌زوجي براي مقايسه پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد.يافته‌ها يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرين مقاومتي/تحريك الكتريكي عضله موجب كاهش معنادار سطوح سرمي آتروگين و MuRF1 در پس‌آزمون در مقايسه با پيش‌آزمون مي‌شود (به‌ترتيب: P=0/008, P=0/013). با وجوداين، در گروه تمرين مقاومتي تغييرات سطوح آتروگين-1 و MuRF1 در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون معنادار نبود (P 0/05). همچنين مقايسه بين‌گروهي نشان داد در سطوح آتروگين‌1 بين 2 گروه تمرين مقاومتي/تحريك الكتريكي و تمرين مقاومتي تفاوت معنا‌داري وجود دارد (0/047=P)، اما تفاوت معنا‌داري بين 2 گروه در غلظت سرمي MuRF1 وجود نداشت (P 0/05).نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت تمرين مقاومتي با تحريك الكتريكي با كاهش غلظت پروتئين‌هاي اصلي مرتبط با آتروفي عضلاني از قبيل آتروگين-1 و MuRF1 همراه است كه مي‌تواند در مقايسه با تمرين مقاومتي مؤثرتر باشد.