معماري الگوي بهينه‌سازي چرخه عمر نخبگان در كشور: روش ‌شناسي سيستم‌هاي نرم و نگاشت ‌شناختي

با تبلور اقتصاد دانش‌محور و افزايش روزافزون اثربخشي نخبگان در فرآيند توسعه كشور، مفهوم بهينه‌سازي چرخه عمر نخبگان در ادبيات جوامع پديدار گرديده است. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف ارائه الگويي از عوامل مؤثر بر بهينه‌سازي چرخه عمر نخبگان علمي بر مبناي مطالعه‌اي كاربردي و از نوع توسعه‌اي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش شامل نخبگان علمي كشور و همچنين مديران ارشد بنياد ملي نخبگان مي‌باشند. نمونه آماري به روش هدفمند قضاوتي به تعداد 25 نفر انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه نيمه‌ساختار يافته با خبرگان بوده است. تجزيه و تحليل داده‌ها با رويكرد كيفي و مبتني بر الگوريتم تركيبي روش‌شناسي سيستم‌هاي نرم و نگاشت‌شناختي انجام شده است. يافته‌هاي اين پژوهش منتج به ارائه الگويي از عوامل مؤثر بر بهينه‌سازي چرخه عمر نخبگان كشور در بنياد ملي نخبگان شده است. اين عوامل در سه حوزه كلي رفتاري، ساختاري و محيطي دسته‌بندي و تغييرات مورد نياز براي بهينه‌سازي چرخه عمر نخبگان پيشنهاد گرديده است.