آسيب‌شناسي مديريت توسعه منطقه‌اي در استان خوزستان

خوزستان، علي‌رغم پتانسيل‌هاي بالايي كه براي توسعه دارد، بنا به‌دلايل مختلفي در توسعه منطقه‌اي داراي مشكلات است. اين پژوهش به‌دنبال آسيب‌شناسي اين مسئله با سنجش نظر نخبگان ابزاري و فكري استان است، تا در نهايت بتواند به چشم‌اندازي از آسيب‌‌هاي مديريت توسعه منطقه‌اي در استان خوزستان برسد. در اين پژوهش با استفاده از روش پيمايشي به‌ طرح پرسش از 61 نفر از نخبگان ابزاري و فكري استان پرداخته است. سؤال اصلي اين پژوهش آن است كه مهم‌ترين آسيب‌هاي مديريت توسعه منطقه‌اي در استان خوزستان چيست؟ يافته‌ها نشان مي‌دهند كه 6 مورد «عدم بكارگيري و استفاده از نيروهاي متخصص و كارآمد»، «تقدم و ارجحيت مسائل سياسي بر سياست‌هاي توسعه منطقه‌اي»، «عدم ظرفيت‌سازي در حوزه‌هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي و توليدي»، «بي‌توجهي به شرايط اقتصادي، سياسي، اجتماعي»، ناهماهنگي بين تقسيمات كشوري و نظام مديريت منطقه‌اي» و «وابستگي نهادهاي منطقه‌اي به منابع دولتيِ برون‌منطقه‌اي»، اصلي‌ترين آسيب‌هاي مديريت توسعه منطقه‌اي در استان خوزستان است. به بياني ديگر از بين ابعاد مختلف، عوامل انساني (نيروي متخصص)، عوامل نهادي، عوامل اقتصادي ـ اجتماعي و عوامل منطقه‌اي، به ترتيب بيشترين ميزان تأثير را بر عدم توسعه منطقه دارا است.