تحليل ارتباط بين سطح اقتصادي شهروندان با ميزان كيفيت منظر شهري بر اساس مؤلفه‌هاي ساختار فضايي شهر، مطالعه موردي: شهر بابل

يكي از گزاره‌هاي سنجش ميزان رفاه اجتماعي خانوار، سطح اقتصادي و ميزان درآمد است. محل سكونت، يكي از جنبه‌هاي مهم رفاه شهروندي است. ازآنجايي‌كه بهره‌مندي از منظر مطلوب شهري، جزو حقوق اوليه شهروندي به‌حساب مي‌آيد، لذا هدف ما در اين پژوهش اثبات اين فرضيه است كه محلاتي كه شهروندان آن سطح درآمد پايين‌تري دارند، از منظر مطلوب شهري نيز برخوردار نيستند. اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي اجراشده و گردآوري اطلاعات از منابع موثق، به روش كتابخانه‌اي و همچنين بازديدهاي ميداني و رجوع به سازمان‌هاي مربوطه و در نهايت استفاده از پرسشنامه است. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهايي مانند Spss و Super decision استفاده‌شده و مدل بكار رفته در اين پژوهش، مدل فرايند تحليل شبكه‌اي (ANP) است. در اين پژوهش، ارتباط بين مؤلفه‌هاي ساختار فضايي شهرِ موثر در منظر شهري، شامل مؤلفه‌هاي بصري-كيفي، عملكردي- فضايي، معنايي- حسي، كالبدي- ساختاري و زيست‌محيطي، با سطح درآمد ساكنين محل ارزيابي مي‌شود. نتايج حاصل از تحقيق، صحت فرضيه ما را ثابت مي‌كند و لذا محلات مسكوني مرفه، داراي كيفيت منظر شهري مطلوب‌تري مي‌باشند و بالعكس. بنابراين بر اساس قوانين حقوق شهروندي، برنامه‌ريزان و مديران شهري موظف‌اند با مشاركت مردم، بدون توجه به سطوح طبقاتي، به ارتقاء كيفيت منظر شهري در تمامي محلات شهر بپردازند تا شاهد جدايي گزيني‌هاي اكولوژيكي و اجتماعي كه باعث افت رفاه فردي و منزلت اجتماعي است نشويم