تأثير نگاه هستي‌شناختي به امنيت بر عمق استراتژيك ايران

هدف پژوهش حاضر پاسخ به اين سؤال است كه برداشت هستي‌شناسانه از امنيت در جمهوري اسلامي ايران چگونه بر تعريف از عمق استراترژيك ايران اثر مي‌گذارد؟ براي پاسخ به اين پرسش ابتدا مباني امنيت هستي‌شناختي ايران با تأكيد بر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران (و منتج از آن)، عقايد امام خميني(ره) و آيت‌الله خامنه‌اي(مدظله) بررسي شده و در ادامه تأثير اين امنيت هستي‌شناسانه بر سياست خارجي ايران به طور كلي و عمق استراتژيك به طور اخص مورد مطالعه قرار گرفته است. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه هويت و امنيت هستي‌شناختي ايران شامل اصولي به اين شرح است:  اولويت اسلاميت بر ايرانيت؛ دشمني اسرائيل؛ دشمني آمريكا؛ استكبارستيزي و عدم تعهد به قدرت‌هاي بزرگ؛ اهميت فلسطين براي جهان اسلام و اهميت محور مقاومت. مجموع اين شاخص‌ها در هويت جمهوري اسلامي، منجر به شكل‌گيري تهديدهاي امنيت هستي‌شناختي و فيزيكي از سوي آمريكا، اسرائيل و قدرت‌هاي منطقه‌اي هم‌سو با آنان شده است كه به‌تبع آن، ايران، عمق استراتژيك خود را براي مقابله با اين تهديدهاي طراحي مي‌كند و البته تهديدهاي نظامي نشأت‌گرفته از اين تعارض‌هاي ماهوي و هويتي نيز در شكل‌گيري اين عمق استراتژيك و حوزه‌هاي نفوذ نقش زيادي داشته است. اهميت مسائل هويتي براي جمهوري اسلامي ايران در اولويت است و بنابر مباني ديني و ايدئولوژيك، اين امنيتِ هويتي در مواقع لزوم و حساس حتي بر امنيت فيزيكي برتري دارد. جمهوري اسلامي ايران براي تأمين امنيت هستي‌شناختي و امنيت فيزيكي خود به دنبال تعميق عمق استراتژيك خود بوده و اين كار را در حال حاضر بيش‌تر معطوف به بازدارندگي و دفع تهديدهاي دشمن بالفعل منطقه‌اي خود كه اسرائيل است، كرده است.‏