مسائل و چالش‌هاي حكمراني محلي در استان تهران

حكمراني مطلوب از يك سري اصول و رويه‏ هاي مشترك و جهاني تبعيت مي‏ كند كه بستگي به محيط جغرافيايي يا مقطع زماني خاصي ندارد اما همواره بخش قابل ‏توجهي از اصول و رويه‏ هاي حكمراني متأثر از ملاحظات محيطي بوده و وابسته به شرايط زماني و مكاني خاص است. بر اين اساس، حكمراني كارامد و مطلوب در مقياسي كوچك‏تر مانند استان تهران مستلزم بررسي عناصر و مؤلفه‏ هاي خاص و منحصر به فرد همين استان است. با اين فرض، اين مقاله به بررسي و تحليل مسائل و چالش‏ هاي حكمراني محلي در استان تهران مي ‏پردازد. بدين منظور، ابتدا با بهره ‏گيري از مصاحبه باز با خبرگان و مسئولين اجرايي استان، مسائل و چالش ‏ها استخراج شده و سپس با استفاده از نرم‏ افزار ميك‌مك به تحليل ساختاري اين مسائل و چالش‏ ها پرداخته ‏مي‏ شود. نتايج و يافته‏ ها حكايت از آن دارد كه مسائل و چالش‏ هاي حكمراني استان تهران ناشي از چهار حلقه ناكارامدي، نارضايتي، محروميت و ناامني است كه بيش از آنكه مردم در آن‌ها نقش داشته باشند، دولت‌ساخته/ پايه هستند و بنابراين براي حل اين مسائل بيش و پيش از هر چيز بايد قواعد حكمراني ملي و استاني از طريق كاهش نقش دولت در امور اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و حتي سياسي اصلاح شود.