ظهور جامعۀ ريسك بازاري در ايرانِ پسا1400 و عوامل مؤثر بر آن

تحولات جاري در سپهر اجتماعي، سياسي و اقتصادي جامعه ايران، خصوصاً از نيمۀ دوم دهۀ 1390 به بعد (تحولاتي نظير ظهور دو موج اعتراضي بزرگ در دي ‏ماه 1396 و آبان 1398 و گسترش اعتراضات صنفي؛ گسترش فزايندۀ مصرف شبكه‏ هاي اجتماعي مجازي، تأثيرگذاري بي‏ سابقۀ پديدۀ بورس اوراق بهادار و فرازونشيب‏ هاي قيمت دلار در زندگي اقتصادي و اجتماعي ايرانيان؛ و در آخرين مورد، تكانه‏ هاي اجتماعي و اقتصادي ناشي از همه‏ گيري ويروس كرونا) همگي نشان‏دهندۀ شدت‏ گرفتن موج‏ هاي ظاهراً پراكنده اما هم‏ جهتي است كه مي‏ تواند آيندۀ جامعۀ ايران در آستانۀ ورود به سدۀ 1400 را عميقاً متحول سازد. اين مقاله به دنبال آن است تا با بهره‏ گيري از نظريۀ «جامعۀ ريسك» اولريش بك، جامعه ‏شناس معاصر آلماني و با طرح انگارۀ «جامعۀ ريسك بازاري»، چارچوبي براي فهم روندي كه از پس تحولات بعضاً ناهمسو، آيندۀ ايران را تحت‏ الشعاع قرار داده، به دست دهد و نيز چشم‏ انداز نظري تازه‏ اي را به‏ روي آينده ‏پژوهي ايران پسا1400 پيش چشم سياست‏گذاران و سياست ‏پژوهان كشور بگشايد.