نقش سازمان‏ هاي اطلاعاتي در كشورداري: از كشف اسرار تا برساختن محيط

اين مقاله به دنبال بررسي نقش نهادهاي اطلاعاتي در كشورداري است. نويسنده كشورداري را به عنوان فعل ذاتي دولت تعريف مي‏ كند و فلسفه وجودي نهادهاي اطلاعاتي را نقش ‏آفريني در كشورداري دانسته و معتقد است كه سازمان ‏هاي اطلاعاتي چهار نقش شناختي، نظارتي، صيانتي واجرايي را در راستاي كارامدي كشورداري برعهده دارند. اين نوشتار رابطه فعاليت اطلاعاتي و حكمراني را ارتباط تكويني مي‏ داند و برآن است كه فعاليت اطلاعاتي برآمده از الزامات حكمراني است و حكمراني نيز بدون فعاليت اطلاعاتي ممكن نيست. نويسنده سه رهيافت نظري تاريخي نسبت به اطلاعات را شامل رهيافت «اطلاعات به مثابه كشف اسرار»، «اطلاعات به مثابه تفسير اسرار» و «اطلاعات به مثابه ابزاري براي برساختن محيط» درخصوص نقش اطلاعات در حكمراني ارائه كرده است.