افلاطون و پرسمان امنيت

آراي فيلسوفان بزرگ تاريخ به ‏رغم ديرينگي و زمينه‏ محوري‏شان از آنجا كه از چشم‏ انداز مفاهيم امروزين امنيتي نگريسته مي‏ شوند، سنجه ‏هايي در اختيار مي‏ گذارند كه برپايه آنها مي ‏توان هم مكتب ‏هاي امنيتي روزآمد و هم سياست ‏هاي امنيتي روزمره و پيامدهاي آنها ( يعني هم نظريه و هم كنش تجربي آنها) را مورد ارزيابي و بازانديشي قرار داد و به بهبود آنها، در جهت اعتلاي شرايط زندگي انساني ياري رساند. در اين راستا، مقاله پيش ‏رو اين پرسش بنيادي را پيش‏ مي‏ كشد كه چه نوع رويكردي به مفهوم امنيت را مي‏ توان از انديشه سياسي افلاطون استنتاج كرد. در پرتو پاسخگويي به اين پرسش، مرجع، مسئله و ابزارهاي امنيت در انديشه افلاطون شناسايي مي ‏شوند. اين مطالعه با به ‏كارگيري روش هرمنوتيكي نشان مي‏ دهد كه رويكرد امنيتي استنتاج ‏شده از انديشه سياسي افلاطون، رويكردي مبتني بر فلسفه رهايي است كه برپايه آن امنيت در پرتو چيرگي عوامل نرمي چون برپاداري قوانين خدايي، كسب فضيلت ‏هاي انساني و برقراري عدالت (همگي در معناي افلاطوني آن) در جامعه پديدار مي ‏شود.