نقش شوراي عالي امنيت ملي در حكمراني امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

اين پژوهش ضمن پاسخ ‏دهي به اين سؤال كه «چگونه شوراي عالي امنيت ملي نقش خود را در حكمراني امنيتي ايفا مي نمايد؟»، به آسيب‏ هاي موجود در اين حوزه مي‏ پردازد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و بهره‏ گيري از مصاحبه با دوازده نفر از كارشناسان خبره به روش ارجاع زنجيره‏ اي و سپس تهيه و تنظيم پرسش‏ نامه (با ضريب آلفاي كرونباخ 0.87) با استفاده از نكات كليدي مستخرجه از مصاحبه و توزيع ميان 30 نفر از صاحب ‏نظران و دست‏ اندركاران حوزه امنيت ملي است. براي تجزيه ‏وتحليل داده ‏ها‏ و بررسي فرضيات از روش‏ ها‏ي آمار توصيفي واستنباطي و براي رتبه ‏بندي شاخص‏ ها‏ از آزمون فريدمن استفاده شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه شوراي عالي امنيت ملي از طريق سه كارويژه تعيين سياست، هماهنگي بازيگران عرصه حكمراني و بسيج منابع مي ‏تواند نقش خود را در حكمراني امنيتي جمهوري اسلامي ايران ايفا نمايد. در واقع ماهيت حكمراني شورا، حكمراني تنظيمي است. همچنين يافته‏ ها‏ نشان مي‏ دهد تعداد 46 آسيب در اين سه كارويژه قابل شناسايي است و مهمترين آسيب ‏ها‏ي مترتب بر شورا در اين سه حوزه عبارتند از: بعد تعيين سياست (با ميانگين 2.39)، بعد هماهنگي بازيگران عرصه حكمراني (با ميانگين 2.35) و بعد بسيج منابع (با ميانگين 1.27).