تعيين‌‌گرهاي اجتماعي و روان‌‌شناختي گرايش به ارتكاب جرم (مورد مطالعه: جوانان 18 تا 29 سال شهر اهواز)

در هر جامعه‌‌اي، جوانان مهم‌‌ترين سرمايه‌‌هاي جامعه هستند. افزايش گرايش به ارتكاب جرم بين آنان، سرمايه‌‌هاي انساني و اجتماعي جامعه را به فرسايش مي‌‌كشاند و باعث افزايش احساس ناامني و تنزل شاخص‌‌هاي توسعه در سطوح مختلف مي‌‌شود. گرايش به ارتكاب جرم در بين جوانان متأثر از عوامل عديده‌‌اي است كه در اين پژوهش به نقش متغيرهاي آنومي اجتماعي، سرمايه‌‌ي روان‌‌شناختي و سرمايه‌‌ي فرهنگي پرداخته شده است. بر اين اساس، هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تأثير متغيرهاي سرمايه‌‌ي روان‌‌شناختي، سرمايه‌‌ي فرهنگي و آنومي اجتماعي بر گرايش به جرم جوانان 18 تا 29 سال  شهر اهواز است. روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و به لحاظ نحوه‌‌ي گردآوري داده‌‌ها، پيمايشي است. در تحقيق حاضر، از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده  استفاده شده و ابزار گردآوري داده‌‌ها پرسش‌‌نامه مي‌‌باشد. جامعه‌‌ي آماري تحقيق حاضر جوانان 18 تا 29 سال شهرستان  اهواز به تعداد 262313  نفر بوده كه از اين تعداد 383 نفر با استفاده از فرمول كوكران به‌‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نتايج توصيفي تحقيق حاكي از آن است كه ميزان گرايش به ارتكاب جرم در بين جوانان شهر اهواز در حد متوسط به پايين است. همچنين، يافته‌‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه بين متغيرهاي سرمايه‌‌ي روان‌‌شناختي، سرمايه‌‌ي فرهنگي، آنومي اجتماعي و گرايش به ارتكاب جرم رابطه‌‌ي معني‌‌داري وجود دارد. طبق نتايج تحليل رگرسيوني، 21 درصد تغييرات متغير گرايش به ارتكاب جرم متأثر از سازه‌‌ي سرمايه‌‌ي فرهنگي و بعد خوش‌‌بيني سازه‌‌ي روان‌‌شناختي است.