تحليل و ارزيابي همبستگي هاي فضايي-كاركردي خدمات عمومي در شهر يزد

كيفيت همبستگي هاي فضايي-كاركردي خدمات عمومي داراي اثرات كليدي بر كيفيت زندگي شهري است. براين اساس، هدف مقاله حاضر اين بود كه همبستگي هاي فضايي-كاكردي خدمات عمومي را با استفاده از شاخص نزديكترين همسايه، تابع ريپلي، روش همبستگي فضايي و روش تحليل واريانس در قالب دو گروه خدمات عمومي همسان و خدمات عمومي ناهمسان در شهر يزد ارزيابي كند. تحليل خدمات عمومي همسان براساس شاخص نزديكترين همسايه نشان داد كه الگوي توزيع همه خدمات عمومي از الگوي متمركز پيروي ميكند. كاربري حمل ونقل متمركزترين الگو را و كاربريهاي ورزشي كمترين ميزان تمركز را دارا هستند، اگرچه براساس تابع ريپلي، مراكزآموزش فني و حرفه اي در فاصله پنجم و مراكز بهداشتي در فاصله چهارم به نحو معناداري از الگوي پخش تبعيت ميكنند. هم چنين، تحليل خدمات عمومي ناهمسان نشان داد كه بين تمام خدمات به جز كاربري آموزش عالي و فضاهاي ورزشي، همبستگي مستقيم فضايي وجود دارد. توزيع فضايي خدمات پاركينگ با كاربري نيروي انتظامي و با كاربريهاي اداري داراي همبستگي كاركردي-فضايي بالاتري در مقايسه با ساير كاربري ها است. هم چنين، كاربري مهدكودك داراي بالاترين همبستگي فضايي با كاربري بهداشتي است، اگرچه خدمات مذكور، براساس تحليل واريانس، داراي تفاوت معناداري با يكديگر از نظر نحوه استقرار فضايي هستند. بعد از كاربري بهداشتي، كاربري آموزش عالي و كاربري درماني داراي همبستگي فضايي-كاركردي بالاتري با مهدكودك هستند، و براساس تحليل واريانس، داراي شباهت معنادار آماري از نظر استقرار فضايي هستند. استفاده از تحليل واريانس نشان داد كه وجود همبستگي فضايي بالا ميان خدمات عمومي ناهمسان الزاما به تقويت مناسبات كاركردي آنها منجر نمي شود.