تحليلي بر شكل معابد هندو و نقش اسطوره در شكل‌گيري نقشه و نماي معابد

هند يكي از سرزمين‌هايي است كه مهد بسياري از باورها، انديشه‌هاي مذهبي و فلسفي جوامع انساني بوده است. دايره و مربع از جمله فرم‌هاي بنيادين در هنر و معماري عهد باستان به شمار مي‌رود كه در طراحي معابد هندو به كار رفته است. هندسه مقدسي كه در معابد هندو استفاده شده، بر پايه دانش مشهوري به نام واستوشاستره است. پژوهش حاضر با روش توصيفي‌تحليلي انجام شده، و هدفش مطالعه دانش هنر مقدس مَندله و تأثير آن در شكل‌گيري و گسترش فضاهاي معماري معابد هندو است. اين پژوهش به اين نتيجه مي‌رسد كه از دو نظر مي‌توان معابد هندو را بررسي كرد. از ديدگاه نخست، معابد از منظر زيرساخت و نحوه اجراي نقشه آنها مطالعه مي‌شود كه در اين منظر، اجراي دستورهاي واستوپوروشَه مَندله از ملزومات آن بوده است. ديدگاه دوم معابد را از لحاظ نما و تزيينات آن مورد مطالعه قرار مي دهد. حاصل مطالعه نشان مي‌دهد كه تحولات اعمال‌شده در روبناي معابد، متأثر از اساطير و كهن‌الگوهاي هند بوده و فرم و محتواي اين روبنا بيانگر مفاهيم اسطوره‌اي است.