كاربست روش متن‌پژوهي در بررسي انتقادي گرايش مذهبي هشام كلبي

يكي از آفات پژوهش، سوگيري‌هاي پيشين مبتني بر شهرت يك مطلب و يا پذيرش بي‌چون‌وچراي باور پيشينيان در باره ديدگاه‌‍‌هاي يك مؤلف است. در اين گونه موارد، بازخواني متون برجاي‌مانده از يك مؤلف، به‌عنوان گوياترين سند بازنمايي اعتقادي او، مي‌تواند بسيار راهگشا باشد. پژوهش پيش‌رو، با بهره‌گيري از روش متن‌پژوهي، به بازخواني گرايش‌هاي اعتقادي هشام كلبي پرداخته است. در پرتو اين پژوهش و با توجه به آثار به‌جاي‌مانده از هشام و بررسي آن در سه محور: بررسي تعابير مربوط به خلفا، گزارش‌هاي تاريخي مؤلف و روابط و شرايط سياسي او، اين نتيجه به دست آمده است كه برخلاف ديدگاه رايج در باب غالي بودن هشام كلبي در منابع فريقين، وي نه‌تنها شيعه غالي نبوده، بلكه حتي تشيع او نيز محلّ ترديد است.