ميزان شفقت پرستاران نسبت به بيماران وعوامل مرتبط با آن در بيمارستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي كاشان

پيش‌زمينه و هدف: شفقت به بيمار عنصر اصلي ارائه خدمات سلامت با كيفيت به بيماران و عاملي در رضايت شغلي است. لذا هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ميزان شفقت پرستاران نسبت به بيماران و عوامل مرتبط با آن در بيمارستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1400 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 400 پرستار شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1400 به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس آن‌ها پرسشنامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك، شفقت به بيمار لي و همكاران و استرس شغلي را تكميل نمودند. سپس نتايج در نرم افزار آماري SPSS نسخه 16 با تستهاي آماري آناليز واريانس يك طرفه، همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين شفقت به بيمار در پرستاران 5.37±65.99 (طيف نمره 85-17) بود كه با توجه به امتياز درصدي 77.6 درصد، در حد بالا بود. همچنين نتايج نشان داد ميانگين نمره كل استرس شغلي پرستاران 14.23±112.73 (طيف نمره 175-35) بود و آن‌ها از نظر استرس شغلي در حد متوسط (64.4%) بودند. نتايج رگرسيون نشان داد تنها سه متغير سابقه خدمت (0.173= β)، استرس شغلي (0.121= β) و وضعيت تأهل (0.110=β) با شفقت به بيمار ارتباط معناداري داشتند (p 0.05) و شفقت پرستار به بيمار را پيشگويي مي‌كنند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان چنين استنباط كرد كه با مديريت استرس در پرستاران و توجه به عوامل دموگرافيك پرستاران، مي‌توان ميزان شفقت پرستار به بيمار را افزايش داد.