به‌سوي بازنگري و توسعه كاربردپذيري آموزش الكترونيكي دانشگاه در پساكرونا: معرفي يك مدل راهبردي

آموزش و يادگيري دانشگاهي در جهان تحت فشار فراگيري كرونا از حضوري به الكترونيكي تغيير يافت. اين تغيير در ايران با وجود تقويت آگاهي و نگرش دانشگاهيان در باب ظرفيت‌هاي اين شيوه آموزشي با بروز اختلالات و كاستي‌هاي متعددي در بكارگيري آن همراه بوده است. در اين مطالعه به توضيح زمينه نظري شكل‌گيري اين وضعيت و ارائه يك مدل راهبردي براي بازنگري و توسعه كاربردپذيري آن در دانشگاه‌ها براي دوره پساپاندمي كرونا پرداخته شده است. اين مدل كه بر اساس روش نظريه داده بنياد با تحليل كيفي ديدگاه‌ها و زيست آزموده‌هاي 18 مشاركت‌كننده منتخب ايجاد شده، از چهار بعد مرتبط شامل؛ توسعه كمي و كيفي امكان‌هاي فني، آموزش بهينه و چابك عوامل انساني، عامليت گرايي فردي و جمعي، پژوهش و مديريت دانش در دانشگاه‌ها تشكيل شده كه حول هسته مدل يعني ساختارهاي پويا و حمايت‌گر كلان تحقق و بهبود مستمر مي‌يابد. از اين رو، اين مدل به هم افزايي مكمل دانشگاه‌ها و ساختارهاي كلان آموزش عالي كشور براي بازنگري و توسعه كاربردپذيري يادگيري الكترونيكي در پساكرونا اصالت مي‌دهد. به علاوه، بينش‌هاي سياستي براي فعليت‌يابي آن عرضه مي‌كند. مهم‌ترين اين بينش‌ها در سطح كلان بر تمركززدايي در مديريت و برنامه‌ريزي يادگيري الكترونيكي، امكان زايي گفتگو با دانشگاه‌ها براي ارائه فرصت‌هاي مبتني بر زمينه، ترسيم سياست‌هاي حمايتي مبتني بر شواهد علمي، نظارت نظام مند و مبتني بر زمينه  بر عملكرد دانشگاه‌ها متمركز است. از طرفي، در سطح دانشگاه‌ها بينش‌هايي از جمله آزادي عمل عاملان علمي در كميت و كيفيت بكارگيري يادگيري الكترونيكي، مطالبه و مداخله هوشمند در سياست‌هاي ساختارهاي نهادي، فرصت‌هاي يادگيري بهينه و عادلانه براي توسعه سواد يادگيري الكترونيكي عوامل انساني، مشاركت‌يابي فعال و انتقادي عاملان علمي در سياست‌ها و برنامه‌هاي دانشگاه در مقوله يادگيري الكترونيكي و توسعه سامانه‌هاي الكترونيكي با محوريت تعامل پداگوژي و فناوري ارائه مي‌كند.