دامنه و تنوع نوآوري‌‌ها در راهبردهاي پژوهشيِ محققان مؤسسات سياست‌پژوهيِ ايران

مطالعات سياست‌پژوهي و تصميم‌سازي مي‌‌تواند سهم مهمي در توسعه سياست‌هاي نظام ملي نوآوري با هدف افزايش كارايي واثربخشي اين نظام خصوصا در كشورهاي در حال توسعه داشته باشند. پرسش اين است ‌كه سطح و دامنه راهبردهاي نوآورانه اعمال پژوهشي و تحقيقات محققان در مؤسسات سياست‌پژوهشي علمي، فناوري و آموزشي ايران چگونه است و چرا چنين نوآوري‌‌هايي ميسر مي‌شود و يا نمي‌شود. بر اين اساس در پژوهش حاضر تحقيقي كيفي از نوع داده‌بنياد با مشاركت محققان ‌چند مؤسسه براي كشف تجربه‌هاي زيسته مشترك آنها انجام پذيرفت. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه كانون اكتشاف «وضعيتي قطبي» است كه محققان را بر سر دو راهي قرار مي‌دهد. از يكسو ساختارها و نهادها وزمينه ها مانع مي‌شوند و از سوي ديگر در نحو‌ه عامليت خود محققان و ابتكارات پژوهشي آن‌ها نيز نارسايي‌هايي وجود دارد كه سطح ودامنۀ نوآوري را پايين مي‌آورد اما متغيرهاي مداخله كننده و تعديل كننده اي نيز هستند كه مي توانند اين بن‌بست‌ها را باز كرده وانواع راهبردهاي نوآوري را ميسر بسازند. اين فرايند به صورت علّي توضيح داده شده و فهرستي از نوآوري‌ها شناخته شده است. ساختارها عمل محققان را محدود مي كنند ولي نمي توانند ابتكارات علمي خلاق آنها را بكلي از محاسبه ومعادله بيرون سازند. محققان حسب دامنه و تنوع راهبردهاي نوآورانه پژوهشي خود در مؤسسات مي توانند به اعمال انتقادي مهم و تغييرات نهادي وساختاري توفيق پيدا كنند.