چارچوب «پژوهش پاسخ سريع» در مؤسسات پژوهشي دولتي؛ رويكردي خبره‌محور

همكاري بين سياست‌گذاران و پژوهشگران، همواره با يك چالش اصلي روبروست: پژوهش‌هاي باكيفيت، زمان‌بر هستند، درحالي‌كه سياست‌گذاران به يافتن پاسخ سؤالات، در كوتاه‌ترين زمان ممكن نياز دارند. به عبارت ديگر، در اكثر مواقع سياست‌گذاران نمي‌توانند منتظر دريافت بهترين شواهد و يافته‌هاي پژوهشي براي تصميم‌گيري باشند. ‌از اين رو مسئوليت كليدي پژوهشگران اين است كه نياز سياست‌گذاران را با مجموعه‌اي از شواهد تحقيقاتي به سرعت پاسخ دهند. مؤسسات پژوهشي دولتي، علاوه بر مأموريتي كه در گسترش دانش از طريق پژوهش عميق بر عهده دارند، به دليل نقش خود در كمك به تصميم‌سازي، لازم است بتوانند نيازهاي پژوهشي فوري سياست‌گذاران را براي اخذ تصميمات اثربخش و مبتني بر شواهد علمي، مرتفع كنند. در همين رابطه، «پژوهش‌ پاسخ سريع»، به عنوان راه‌حلي براي تعامل مؤسسات پژوهشي با سياست‌گذاران و رفع نياز فوري آن‌ها به پژوهش پيشنهاد شده است. هدف اين پژوهش، شناسايي چارچوبي براي انجام پژوهش پاسخ سريع بود و در آن، نتايج مصاحبه با برخي از خبرگان كه داراي تجربه در فضاي تعامل بين سياست و پژوهش بوده‌اند، با استفاده از روش كيفي تحليل مضمون، كدگذاري و تحليل شد. مؤلفه‌هاي حاصل در اين چارچوب، چيستي يا تدقيق تعريف پژوهش پاسخ سريع؛ چراييِ انجام آن و چگونگي شامل پيش‌نيازها و فرايند بودند. پيش‌نيازهاي انجام پژوهش پاسخ سريع، در دو دسته سازماني و فردي، روشن شدند و فرايند در سه مرحله مسئله‌شناسي، راه‌حل‌يابي و ارائه گزارش به دست آمد. پيگيري براي دستوركارگذاري، چالش‌ها و ملاحظات نيز عوامل اثرگذار ديگري هستند كه شناسايي شدند و لازم است در ايفاي نقش پژوهش پاسخ سريع، مورد توجه قرار‌گيرند