توانمندي گزنه (Urtica Dioica L.) در جذب فلزات سنگين (Pb, As, Cd, Ni) از شيرابه محل دفن پسماند تنكابن

زمينه و هدف: شيرابه حاصل از دفن زباله حاوي فلزات سنگين آلاينده است كه باعث ايجاد اثرات سمي بر روي آب و خاك در نزديكي محل هاي دفن زباله مي شد. گياه پالايي يكي از روش هاي كنترلي است كه در آن از گياهان بومي با قابليت انباشتگري استفاده مي شود. اين پژوهش با هدف  ارزيابي قدرت انباشتگري فلزات سنگين به توسط گزنه از شيرابه صورت گرفته است. روش بررسي: در پژوهش حاضر پس از جمع آوري بذور گزنه از لندفيل تنكابن، آنها رادر 16 گلدان كشت و پس از مرحله 6 برگي تحت چهار غلظت شيرابه تازه (0، 30، 60 و 100 %) قرار داده شد و بعد از اتمام دوره رويشي، ميزان فلزات سنگين (توسط دستگاه طيف سنج جذب اتمي) و فاكتورهاي مورفولوژيك مورد اندازه گيري قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان دادند كه با افزايش غلظت شيرابه، مقدار فلزات سنگين در تمامي اندام هاي گزنه افزايش يافته (Ni Pb Cd Ar) و اندام هاي هوايي جذب بيشتري داشتند. به موازات آن، فاكتورهاي وزن خشك ساقه و برگ، ريشه و شاخص سطح برگ نيز كاهش يافت. محاسبه TF 1 در اندام هاي گزنه حاكي از توانايي انباشتگر بودن فلزات سنگين در آن در مواجهه با شيرابه بوده است. بحث ونتيجه گيري: زيست‌پالايي با استفاده از گياهان بومي و انباشتگر جهت حذف فلزات سنگين روشي كم‌هزينه و سازگار با محيط‌زيست مي باشد. گزنه گياهي است بومي كه به صورت خودرو در مكان هاي دفع زباله در شمال كشور مي رويد و با توجه به توان انباشتگري آن، گونه مناسبي براي پاك سازي خاك از فلزات سنگين محسوب مي شود.