كاهش جزاير حرارتي شهري از طريق افزايش سبزينگي و سطوح نفوذپذير در تهران

زمينه و هدف: توسعه روزافزون فضاهاي شهري سبب بروز پديده جزيره حرارتي شهري شده است. يكي از عوامل اصلي ايجاد آن كاهش سطوح نفوذپذير و فضاهاي سبز در شهر ها است كه منجر به برهم خوردن چرخه باران، كاهش رطوبت نسبي در محيط هاي شهري و در نهايت افزايش دما مي شود. جزيره حرارتي درمراكز شهر و محل هاي پرتردد و پر ترافيك تشديد مي شود. ازاينرو هدف پژوهش حاضر تعديل اين پديده در بخشي از محدوده مركزي تهران و ارايه راهكارهايي جهت تعديل دما مي باشد.  روش بررسي: اين پژوهش با روش شبيه سازي انجام شد و در دو فاز صورت پذيرفت. در مرحله اول (در مقياس بلوك شهري) وضع موجود و وضع پيشنهادي نگارندگان با استفاده از ليدي باگ[1] و دراگون فلاي[2] شبيه سازي شد و دماي خشك [3]و شاخص UTCI [4] (شاخص حرارتي اقليم جهاني) در آن دو مورد مقايسه قرار گرفت. در فاز دوم بخشي از بلوك شهري مورد مطالعه انتخاب شد و مدل خرداقليمي در سه حالت وضع موجود، وضع پيشنهادي و وضع بهبوديافته با انويمت در 15 مرداد 98 شبيه سازي شد. سپس تاثير متريال ساختمان، كفپوش ها با نفوذ پذيري متفاوت، چمن، درخت و آب بر سرعت باد، دما، رطوبت نسبي، دماي تابشي و ميزان غلظت دي اكسيد كربن مورد مطالعه قرار گرفت. يافته ها: مدل بهبوديافته نهايي كه شامل درخت، آب، چمن، مصالح نفوذ پذير، بام سبز بود نسبت به وضع موجود باعث كاهش دما تا 4 درجه سانتيگراد، افزايش10 درصدي در رطوبت نسبي، كاهش 4 الي 5 درجه دماي تابش، كاهش  غلظت دي اكسيد كربن و كاهش سرعت باد شد. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد شاخص UTCIبا افزايش زيرساخت هاي سبز شهري و كفپوش هاي نفوذپذير تعديل مي گردد. همچنين درخت نسبت به ساير پارامتر ها بيشترين تاثير كاهش دما را ايجاد مي كند.