مكانيابي صفحه‌هاي خورشيدي با استفاده از فراسنج هاي اقليمي و سامانه اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: استان خوزستان)

زمينه و هدف: در اين پژوهش تلاش شده تا مكان‌يابي صفحه‌هاي خورشيدي با استفاده از فراسنج هاي اقليمي و سامانه اطلاعات جغرافيايي در گستره استان خوزستان مورد بررسي قرار گيريد. روش بررسي: در ابتدا داده‌هاي اقليمي (مجموع بارندگي سالانه، ميانگين دما سالانه، تعداد ساعات آفتابي و تعداد روزهاي گردوغباري) مربوط به 21 ايستگاه هواشناسي و لايه‌هاي ارتفاع، شيب، جهت شيب، گسل، رودخانه، كاربري اراضي و جاده به عنوان مهم‌ترين عوامل اقليمي، توپوگرافي، محيط زيستي و محيط انساني مؤثر بر ميزان صفحه‌هاي خورشيدي در GIS با استفاده از روش IDW توليد شدند، سپس با توجه به مدل FTOPSIS وزن بندي شده و اين لايه‌ها از طريق روش همپوشاني با هم تلفيق شده و لايه‌هاي پهنه‌اي جهت استقرار صفحه‌هاي خورشيدي در استان تهيه گرديد. يافته‌ها: پس از ايجاد لايه‌هاي پهنه‌اي، آن‌ها را در محيط GIS درنهايت با تلفيق لايه‌هاي اطلاعاتي مختلف و تعيين وزن هر لايه اطلاعاتي، كلاس‌بندي نقشه مكان‌يابي صفحه‌هاي خورشيدي در 5 كلاسه بسيار مطلوب با (2.020-3.050)، در محدوده مطلوب (1.054-2.010)، متوسط (1.220-1.530)، در محدوده نامطلوب (941-1.210) و بسيار نامطلوب (512-940) طبقه‌بندي شدند. بحث و نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان داد كه؛ با تلفيق لايه‌هاي اطلاعاتي مختلف و اعمال محدوديت‌ها و پتانسيل‌ها، پهنه‌هايي محدوده شرقي شامل شهرهاي دهدز و ايذه داراي بالاترين درجه از مطلوبيت احداث صفحه‌هاي خورشيدي هستند. نتايج همچنين نشان داد كه سيستم اطلاعات جغرافيايي به عنوان يك سيستم پشتيباني تصميم‌گيري و فرآيند تحليل تاپسيس فازي FTOPSIS)) مدل انعطاف پذيري در مدل‌سازي داده‌هاي مكاني در انتخاب مكان مناسب صفحه‌هاي خورشيدي مي‌باشد.