ارائه مدل مكاني به منظور توسعه گروه‌هاي صنايع (مطالعه موردي استان البرز)

زمينه و هدف: مكانيابي به منظور توسعه زير ساخت ها و كاربري هاي حساس يك از پيش شرط هاي دستيابي به توسعه پايدار است. در اين مطالعه با استفاده از مدل هاي تصميم گيري چندمعياره و قابليت هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي يك مدل مكاني به منظور توسعه گروه هاي مختلف صنايع در استان البرز ارائه شد. روش بررسي: در اين مطالعه با استفاده از مرور منابع و نظرات كارشناسي معيارها و شاخص هاي اثرگذار بر توسعه صنايع شناسايي و  سپس با استفاده از روش تحليلي سلسله مراتبي فازي وزن هر يك از معيارها و شاخص ها مشخص شد در ادامه با استفاده از وزن هاي به دست آمده بر اساس يك رابطه خطي نقشه پهنه هاي مستعد توسعه صنعتي در منطقه تهيه شد به منظور شناسايي مناطق براي توسعه هر يك از گروه هاي صنايع از روش تاپسيس سلسله مراتبي فازي استفاده شد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد از بين سه گروه معيار محيط زيستي، اقتصادي و اجتماعي، معيارهاي محيط زيستي بيشترين وزن را در رابطه با توسعه صنعتي دارا است. همچنين نتايج تحقيق نشان داد بيشترين پتانسيل در رابطه با توسعه گروه هاي صنعتي در محدوده استان البرز مربوط به صنايع غذايي و كشاورزي است. بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه استفاده از مدل هاي تصميم گيري فازي راه حلي كارآمد در جهت رفع نقص ساير روش هاي تصميم گيري است. تحليل نتايج نشان داد بسياري از مناطق استان البرز فاقد توسعه صنايع است بيشترين محدوديت به منظور توسعه صنايع در استان البرز مربوط به معيارها و شاخص هاي محيط زيستي است.