تبيين مدل بهزيستي روان‌شناختي بر اساس خردمندي با ميانجي‌گري احساس تنهايي در زنان

هدف اين پژوهش طراحي مدلي براي تبيين بهزيستي روان‌شناختي بر اساس خرد و با ميانجي‌گري احساس تنهايي در زنان بوده است. ‌‌پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از حيث ماهيت، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري ‌پژوهش شامل كليه زنان شهر تهران در سال 1400 بود كه تعداد 409 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف 1995، پرسشنامه احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي بزرگ‌سالان و فرم كوتاه 12 سؤالي خرد سه­بعدي ‌گردآوري گرديد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss24 وAmos24  انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد كه مدل، برازش مناسبي دارد. بر اين اساس، بهزيستي روان‌شناختي رابطه مستقيم و معناداري با ‌خردمندي، و رابطه معكوس و معناداري با احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي دارد. بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان ‌گفت كه احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي بالا مي‌تواند اثرات زيان‌باري بر بهزيستي روان‌شناختي بگذارد و با افزايش خرد مي‌توان اثرات احساس تنهايي را كاهش داد تا منجر به افزايش بهزيستي روان‎‌شناختي گردد.