طراحي مدل اندازه‌گيري توانمندسازي شغلي زنان روستايي سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي در استان تهران

هدف از اين مطالعه، طراحي الگوي اندازه گيري توانمندسازي شغلي زنان روستايي سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي در استان تهران بوده است. جامعه آماري ‌پژوهش شامل كليه زنان سرپرست خانوار روستايي تحت‌پوشش سازمان بهزيستي در روستاهاي استان تهران به تعداد 495 نفر بود كه ‌216 نفر از آنها به روش تصادفي طبقه اي و ‌استفاده از روش انتساب متناسب با حجم ‌شهرستان هاي استان تهران كه طبقات مبناي نمونه‌گيري ‌بودند به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسش نامه محقق‌ساخته استفاده شد. نتايج نشان داد ‌متغيرهاي تعهد و احساس مسئوليت، عامل اقتصادي، مهارت هاي فني و كار عملي، عامل روان‌شناختي، عامل اجتماعي، خلاقيت و حل مسئله، مهارت هاي ارتباطي و كارگروهي، اطلاعات و دانش تخصصي و عامل آموزشي به ترتيب بيشترين اثر را در تبيين و شكل گيري تبيين سازه اصلي داشتند. در مجموع، براساس نتايج حاصله، بايد بيان گفت كه مؤلفه هاي درنظر گرفته شده براي توانمندسازي شغلي ‌زنان مورد مطالعه ‌تحقيق معتبر بوده و از آن مي توان براي بررسي توانمندسازي شغلي زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي استفاده كرد.