ارتباط بين نگرش معنوي و علائم اختلالات خوردن با ميانجيگري نگراني از تصوير بدني و عزت نفس: طراحي و آزمون يك مدل ساختاري در زنان جوان

هدف از پژوهش حاضر، طراحي و آزمون مدل ساختاري ارتباط بين نگرش معنوي با علادم اختلالات خوردن با توجه به نقش ميانجيگر نگراني از تصوير بدني و عزت نفس در زنان جوان بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي از بين دانشجويان دختر مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي خميني شهر، 298 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه نگرش معنوي، سياهه نگراني از تصوير بدني، مقياس عزت نفس روزنبرگ و آزمون بازخورد خوردن پاسخ دادند. براي آزمودن مدل پژوهش، از روش مدليابي معادلات ساختاري، با بكارگيري روش برآورد حداكثر درستنمايي استفاده شد. همچنين، براي بررسي معناداري اثرات غيرمستقيم مدل، روش بوت‌استراپ مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزارهاي SPSS-24 و AMOS-24 انجام شد. نتايج نشان داد كه مدل پژوهش با داده‌ها برازش مطلوبي دارد و تمامي اثرات مستقيم و غيرمستقيم مدل پيشنهادي معنادارند. به طوركلي اين نتايج از اهميت نقش نگرش معنوي در بهبود ابعاد مختلف سلامت روان ، به‌خصوص علائم اختلالات خوردن در زنان حمايت مي‌كند.