راﺑﻄﻪ ﺳﺎزوﮐﺎرﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ رﺷﺪﻧﺎﯾﺎﻓﺘﻪ و اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﭘﺲ از زاﯾﻤﺎن ﺑﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﯿﺎن زﻧﺎن ﺗﺎزهزاﯾﻤﺎنﮐﺮده

افسردگي پس از زايمان به‌عنوان يكي از اختلال‌هاي شايع پس از زايمان، با ايجاد دگرگوني‌هاي منفي و مخرب در خلق‌وخوي مادر و فضاي خانواده، سازگاري مادر با كودك تازه متولدشده و پرورش كودك در ارتباطي سالم با مادر را بسيار مختل مي-كند. لذا پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش ميانجي‌گري تنهايي اجتماعي بر رابطه مكانيسم‌هاي دفاعي رشد نايافته و افسردگي پس از زايمان انجام شد. در يك بررسي از نوع همبستگي از ميان كليه‌ي زنان تازه زايمان كرده شهر تهران 227 زن مراجعه‌كننده به مراكز بهداشت شهر تهران به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و مقياس افسردگي پس از زايمان ادينبورگ، پرسش‌نامه سبك‌هاي دفاعي اندروز و همكاران و مقياس تنهايي اجتماعي را تكميل كردند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از الگو يابي معادلات ساختاري، آزمون همبستگي پيرسون و نرم‌افزارهاي AMOS و SPSS استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه در سطح اطمينان 95% الگوي ساختاري تحقيق، برازش مناسبي دارد به اين صورت كه مكانيسم‌هاي دفاعي رشد نايافته اثر غيرمستقيم مثبت به‌واسطه تنهايي اجتماعي بر افسردگي پس از زايمان دارند و مي‌توانند احتمال ابتلا به اين اختلال را افزايش دهند.