سطح سرمي پروكلسيتونين در ارزيابي شدت و مدت بستري بيماران مبتلا به تشديد حاد بيماري انسدادي مزمن ريوي

پيش‌زمينه و هدف: واكنش‌دهنده‌هاي فاز حاد قادر به افتراق بين علل باكتريايي و غير باكتريايي التهاب نيستند و فقط مي‌توانند نشان‌دهنده التهاب باشند. اخيراً اندازه‌گيري سطح پروكلسيتونين (PCT) براي به حداقل رساندن اين مشكل استفاده مي‌شود. هدف ما در اين مطالعه ارزيابي تشخيصي و پيش‌آگهي پروكلسيتونين در تشديد حاد بيماري انسدادي مزمن ريوي (COPD) است. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي تحليلي 50 نفر بيمار مبتلا به تشديد حاد COPD تشخيص داده‌شده با اسپيرومتري وارد مطالعه شدند. در ابتداي مراجعه سطوح خوني پروكلسيتونين و كشت خلط در اين بيماران موردسنجش قرار گرفت. سپس سير بيماري آن‌ها، مدت بستري و پيامد بيماري در چك‌ليست ساخته‌شده توسط محقق وارد شد. بر اساس نتيجه كشت خلط، بيماران به دو گروه باكتريال و غير باكتريال تقسيم شدند. تمامي اطلاعات جمع‌آوري‌شده از بيماران در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 وارد شد. يافته‌ها: 14 نفر (28درصد) با ميانگين سطح سرمي پروكلسيتونين 0.03±0.17 نياز به تهويه مكانيكي پيدا كردند، در حاليكه 36 نفر با ميانگين سطح سرمي پروكلسيتونين 0.01±0.09 به تهويه مكانيكي نياز پيدا نكردند (P= 0.01). ميانگين سطح سرمي پروكلسيتونين در بيماراني كه در داخل بيمارستان فوت كردند به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران ترخيص شده بود (P= 0.002). بحث و نتيجه‌گيري: سطح سرمي پروكلسيتونين مي‌تواند در تعيين شدت بيماري، افتراق علل باكتريال از ويرال تشديد حاد بيماري، مصرف منطقي آنتي‌بيوتيك و طول مدت بستري كمك‌كننده باشد. همچنين مي‌تواند در هدف مديريت و راهنماي درمان بيماران با تشديد حاد بيماري مزمن انسدادي ريوي استفاده شود.