ارزيابي توانمندي‌هاي توسعه گردشگري پايدار ژئومورفوسايت‌ها با استفاده از مدل كومانسكو و مدل پائوولووا (مطالعه موردي: مسير توريستي سبلان تا گردنه حيران)

ژئوتوريسم تركيبي از واژه زمين و توريسم است و به توريسمي گفته مي‌شود كه داراي جاذبه‌هاي زمين‌شناسي، مورفولوژيكي و فرهنگي است. هدف از اين تحقيق ارزيابي ميزان قابليت و توانمندي‌هاي برخي از لندفرم‌هاي ژئومورفولوژيكي در ايجاد جاذبه‌هاي ژئوتوريستي ژئوسايت‌ها با استفاده از مدل كومانسكو و مدل رقابت‌پذيري پائوولووا مي‌باشد. بر اساس بر اساس نتايج مدل هاي كومانسكو و پائولووا، پارك جنگلي فندقلو با ميانگين 14/45 بيش‌ترين و آبشار سردابه با 11/85 كم‌ترين امتياز را در بين لندفرم‌ها كسب كرده‌اند. ژئومورفوسايت‌هاي درياچه سبلان، درياچه نئور، گردنه حيران و پيست اسكي آلوارس به ترتيب رتبه‌هاي دوم تا پنجم قرار گرفته‌اند. امتياز بالاي پارك جنگلي فندقلو علاوه بر دارا بودن ارزش علمي و زيبا‌شناختي به‌خاطر وجود لندفرم‌هاي ژئومورفولوژيكي زيبا و كم نظير حيات وحش و محيط زيست بكر آن است. نتايج حاصل از رقابت‌پذيري نشان داد كه جنگل فندوقلو نسبت به ساير مناطق ژئوتوريستي قابليت بيش‌تري براي توريست به مناطق مورد مطالعه دارا مي‌باشد. نتيجه كلي تحقيق گوياي پتانسيل بالاي ارزش‌هاي ژئوسايت‌هاي مورد مطالعه است؛ اما به دليل عدم وجود زير ساخت‌هاي لازم مقوله ژئوتوريسم در اين مناطق نيازمند برنامه‌ريزي‌هاي كلان در سطح منطقه‌اي و ملي است. در نهايت براي جذب گردشگران و شناساندن مناطق ژئوتوريستي طراحي سامانه آنلاين براي گردشگري مجازي پيشنهاد مي‌گردد.