مرور سيستماتيك و متاآناليزي بر اثرات تمرينات استقامتي بر روي هورمون رشد و فاكتور رشد شبه انسولين-1 در كودكان و نوجوانان

پيش‌زمينه و هدف: تمرينات استقامتي به‌طور مؤثري بيشتر از تمرينات مقاومتي سطح هورمون رشد را در كودكان و نوجوانان چاق كاهش مي‌دهد. بااين‌حال اثرات اين تمرينات بر كودكان و نوجوانان غير چاق در هاله‌اي از ابهام است. مطالعه حاضر باهدف تعيين اثرات تمرينات استقامتي بر روي هورمون رشد و فاكتور رشد شبه انسولين-1 كودكان و نوجوانان به‌صورت مرور سيستماتيك و متاآناليز انجام شد. مواد و روش‌ كار: مطالعه حاضر از نوع مرور سيستماتيك و متاآناليز (بر اساس بيانيه PRISMA) است. جستجوي مقالات منتشرشده تا ابتداي سال 2022 در پايگاه‌هاي داده‌اي PubMed، Web of Science و EBSCO، CINAHL، MEDLINE، SPORTDiscu، اسكاپوس، مگ ايران و SID انجام شد. استراتژي جستجو به كمك عملگرهاي بولين با كليدواژه‌هاي (جوانان يا جوان يا كودكان يا نوجوانان يا نوجوان يا پسران يا دختران يا كودك يا جوان يا خردسال) و (هورمون‌ يا هورمون رشد يا فاكتور رشد شبه انسولين-1 يا غدد درون‌ريز يا سيتوكين) و (ورزش يا تمرين) و (استقامتي يا مقاومتي) انجام شد يافته‌ها: نتايج متاآناليز نشان داد كه تمرين ورزشي استقامتي با افزايش معني‌داري در ميزان هورمون رشد در انتهاي مطالعه نسبت به ابتداي مطالعه همراه نيست (تفاوت ميانگين‌ها: 48 نانوگرم/ميلي‌ليتر، (0.02-0.99: CI95%, I=2%, P=0.06).همچنين نتايج متاآناليز در قسمت ديگر نتايج حاكي از آن بود كه ورزش استقامتي منجر به تغيير معنادار در فاكتور رشد شبه انسولين-1 در انتهاي مطالعه نسبت به ابتداي مطالعه نمي‌شود (تفاوت ميانگين‌ها 90/22 نانوگرم/ميلي‌ليتر، (2.12-47.92: CI95%, I=2%, P=0.92 بود. ) بحث و نتيجه‌گيري: تمرينات استقامتي اثري بر هورمون رشد و هورمون رشد شبه انسوليني 1 در كودكان و نوجوانان غير بيمار ندارد.