بررسي رابطه‌ي بين گروه‌هاي غذايي و دريافت درشت مغذي‌ها و ريزمغذي‌ها با افزايش ريسك PCOS در زنان 20-40 ساله مراجعه‌كننده به بيمارستان صارم شهر تهران

پيش‌زمينه و هدف: سندرم تخمدان پلي كيستيك شايع‌ترين اختلال آندوكريني و علت عمده ناباروري در خانم هاي سنين باروري است. با توجه به اهميت اين بيماري بر روي سلامت و كيفيت زندگي زنان، پژوهش حاضر باهدف بررسي رابطه بين گروه‌هاي غذايي و وضعيت تغذيه‌اي بر افزايش ريسك PCOS در زنان 20-40 ساله مراجعه‌كننده به بيمارستان صارم شهر تهران انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه مورد- شاهدي بر روي 57 فرد بيمار مبتلا به  PCOSو 58 فرد سالم انجام گرفت. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك بيماران، فعاليت فيزيكي و بسامد خوراك استفاده شد. همچنين نمايه‌هاي تن‌سنجي اندازه‌گيري گرديد. جهت محاسبه گروه‌هاي غذايي دريافتي در اين تحقيق اقلام غذايي به 16 گروه تقسيم گرديد. سپس اقلام به‌دست‌آمده بر اساس وضعيت نرمال بودن يا نبودن اطلاعات به‌دست‌آمده در دو گروه امن و ناامن غذايي با استفاده از آزمون‌هاي آماري مناسب براي هريك از حالت‌هاي فوق موردبررسي قرار گرفتند. درنهايت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري  SPSSنسخه 24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سن افراد مبتلا به PCOS 29/86±5/01 و افراد سالم 32/12±4/92 سال بود. نتايج نشان داد، ميزان وزن، دور كمر، دور باسن، نسبت دور كمر به دور باسن، دور مچ، قد به دور مچ و درصد چربي در بيماران مبتلا به  PCOSبا افراد سالم تفاوت معني‌دار داشت (P 0.05).  همچنين ميزان انرژي مصرفي، پروتئين، EPA، DHA، سديم، پتاسيم، ويتامين ب 1، ب 2، ب 3، ب 6، ب 12، فسفر، منيزيم، روي، مس، سلنيوم، فيبر تام، فيبر خام و گلوكز نيز در بيماران مبتلا بهPCOS  نسبت به افراد سالم تفاوت معني‌داري داشت (P 0.05). بحث و نتيجه‌گيري: نمايه‌هاي تن‌سنجي در بيماران مبتلا به  PCOSبيشتر از افراد سالم بود. همچنين دريافت برخي از درشت و ريزمغذي‌ها در بيماران مبتلا به  PCOSنسبت به افراد سالم بيشتر بود. بااين‌حال، در ميزان دريافت هيچ‌يك از اقلام 16 گانه مواد غذايي روزانه بين دو گروه و با ابتلا به PCOS ازلحاظ آماري تفاوت معني‌داري مشاهده نگرديد.