بررسي ويژگي‌هاي باليني كودكان مبتلا به درماتيت آتوپيك مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي آلرژي اروميه

پيش‌زمينه و هدف: درماتيت آتوپيك شايع‌ترين بيماري التهابي اپيدرم است. در اين مطالعه فراواني عوامل مؤثر بر بروز و تظاهرات باليني درماتيت آتوپيك را بررسي كرديم. مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي كليه، كودكان زير 5 سال مراجعه‌كننده به كلينيك آلرژي بيمارستان مطهري اروميه موردبررسي قرار گرفتند. براي تشخيص بيماري از معيارهاي استاندارد حنيفين راجكا در قالب پرسشنامه 25 سؤالي استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه 106 بيمار مبتلا به درماتيت آتوپيك (69 مذكر و 37 مؤنث) با ميانگين سني 14.13± 14.11 ماه بررسي شدند. 49 بيمار (46.2 درصد) كمتر از يك سال و 57 بيمار (53.8 درصد) بيش از يك سال سن داشتند. درگيري سطح فلكسور در بيماران مذكر به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران مؤنث بود 0.004 =p. درگيري سطوح فلكسور در بيماران بالاي 1 سال به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران زير 1 سال بود 0.006 = p. نمونه آتوپي شخصي يا خانوادگي در بيماران زير 1 سال به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران بالاي 1 سال بود (005. 0= p). خارش حين تعريق در بيماران مذكر به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران مؤنث بود (0.016 =p). لاين دني مورگان در بيماران زير 1 سال به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران بالاي 1 سال بود (0.001 = p). عدم تحمل غذايي (0.016 =p) عفونت‌هاي پوستي 0.047 = p در بيماران بالاي 1 سال به‌طور معني‌داري بيشتر از بيماران زير 1 سال بود. بحث و نتيجه‌گيري: ازآنجايي‌كه ما قادر به تغيير برخي از عوامل خطر مرتبط با پاتوژنز درماتيت آتوپيك نيستيم، بهتر است بر روي ساير عوامل خطر كه قابل‌تغيير هستند تمركز كنيم. اين روش مي‌تواند در پيشگيري از درماتيت آتوپيك مؤثر باشد.