بررسي تغييرات سلولي رسوب با استفاده از شاخص اتصال ساختاري حوضه (مطالعه موردي: حوزه آبخيز ابوالعباس خوزستان)

به‌طوركلي مديريت جامع حوزه هاي آبخيز درگرو دستيابي به تعادل اكو هيدرولوژيكي آبخيزها و ارتقاء معيشت ذينفعان است. يكي از اركان اصلي اقدامات آبخيزداري، مديريت رسوب از طريق عمليات حفاظت خاك با بهره گيري از تكنيك هاي نوين نظير اتصال رسوب است. اتصال رسوب اصطلاحي نوظهور در حوزه هاي آبخيز به شمار مي رود كه اغلب براي توصيف ارتباطات دروني بين رواناب و منابع رسوب در بخش هاي بالايي و خروجي آبخيز مربوطه استفاده مي شود. هدف از اين پژوهش پايش دقيق تغييرات مكاني رسوب، با استفاده از شاخص اتصال ساختاري و تحليل جريان رسوب از بالادست تا خروجي در حوضه‌ها كه در حوزه آبخيز ابوالعباس خوزستان در دوره زماني 1399 1400 انجام گرفت. تحقيق حاضر بر پايه استفاده از  رويكرد پيشنهادي بورسلي و نيز استفاده از لايه وزني عامل پوشش گياهي استوار است. نتايج نشان داد شاخص بي‌بعد اتصال رسوب با دقت مكاني 30 متر، محدوده 7.9 – تا 3.4 برآورد و با ميانگين 5.50 به دست آمد. دقت شاخص اتصال رسوب با ضريب تبيين 0.56 دقت خوبي در پايش پتانسيل حمل رسوب از بالادست تا خروجي حوضه دارد. با اين وجود نتايج تحقيق نشان داد كه روش نوين شاخص اتصال رسوب در مدل‌سازي جريان رسوب مي تواند به‌صورت پيكسلي (سلولي) ابزار مناسبي براي تشخيص مناطق همگن از نظر توزيع اتصال رسوب و نيز اتخاذ تصميمات و برنامه هاي مديريتي فراهم آورد.