مقايسه كارآيي تمرين روي تردميل و سطح زمين بر نيروهاي عكس‌العمل زمين طي راه رفتن در افراد مبتلا به زانوي پرانتزي

پيش‌زمينه و هدف: زانو پرانتزي از شايع‌ترين ناهنجاري‌هاي مفصل زانو است كه در آن كونديل‌هاي داخلي استخوان ران از يكديگر دور مي‌شوند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثر هشت هفته تمرين دويدن بر روي تردميل و دويدن بر سطح زمين بر متغيرهاي نيروهاي عكس‌العمل زمين افراد مبتلا به زانوي پرانتزي بود. مواد و روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي و آزمايشگاهي بود. 45 پسر مبتلا به زانوي پرانتزي به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي در سه گروه 15 نفره شامل گروه تمرين بر روي تردميل (سن: 2.28±21.71 سال؛ وزن: 1.10±83.35 كيلوگرم)، گروه تمرين بر روي سطح زمين (سن: 2.33±21.14 سال؛ وزن: 1.84±82.25 كيلوگرم) و گروه كنترل (سن: 2.6±23.14 سال؛ 1.50±80.15 كيلوگرم) قرار گرفتند. تمرينات دويدن هشت هفته در گروه‌هاي تمريني با سرعت تقريبي 3.2 متر بر ثانيه اجرا شد. نيروهاي عكس‌العمل زمين به‌وسيله دستگاه صفحه نيرو برتك (Bertec Corporation, Columbus, OH) با فركانس نمونه‌برداري برابر 1000 هرتز ثبت گرديد. متغيرهاي اوج دامنه نيروي عكس‌العمل زمين در سه بعد و زمان رسيدن به اوج نيروها جهت تحليل آماري استفاده شد. جهت تحليل‌هاي آماري از نرم‌افزار SPSS V21 و آناليز واريانس دوسويه با اندازه‌هاي تكراري (repeated measure ANOVA) در سطح معناداري 0.05 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر در مؤلفه‌هاي زمان رسيدن به اوج در راستاي داخلي-خارجي در فاز تماس پاشنه اختلاف معني‌داري را بين گروه زمين با دو گروه ديگر نشان داد (0.000=P). زمان رسيدن به اوج در راستاي قدامي-خلفي طي فازهاي تماس پاشنه اختلاف معني‌داري را بين گروه تردميل با دو گروه ديگر نشان داد (0.000=P). همچنين زمان رسيدن به اوج در راستاي عمودي طي فاز هل دادن (0.000=P)، اختلاف معني‌داري را بين گروه زمين با دو گروه ديگر نشان داد. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده مي‌توان بيان نمود كه اثرات تمرين بر روي تردميل در مقايسه با سطح زمين بيشتر بر روي زمان رسيدن بر اوج نيروها اثرگذار مي‌باشد. به‌طوركلي تمرينات بر روي تردميل اثرات مثبت بيشتري را در مقايسه با تمرين روي زمين نشان داد. باوجوداين، اثبات بهتر اين موضوع نياز به انجام پژوهش‌هاي بيشتر در اين زمينه دارد.