بررسي كاربردي و اقتصادي اثر پوشش‌هاي مختلف فيزيكي در كاهش تبخير از مخازن آب در مناطق خشك و نيمه خشك (مطالعه آزمايشگاهي)

نرخ زياد تبخير از سطح آب، منجر به كاهش چشمگير استفاده از مخازن و استخرهاي كشاورزي آب مي گردد. پوشش هاي فيزيكي شناور يكي از روش هاي موثر در كاهش تبخير از سطح آزاد آب مي باشند. در اين پژوهش از شش نوع پوشش پلي استايرن، قطعات چوب، موم مصنوعي عسل، دانه هاي پرليت و ليكا و كاه وكلش برروي سطح تشت تبخير استاندارد كلرادو مدفون با سه تكرار براي هر پوشش استفاده شد. پوشش هاي پلي استايرن، چوب و موم با درصدهاي مختلف 60، 70 و 80 پوشش سطح بررسي شدند. تغييرات عمق آب مخازن پوشش دار و بدون پوشش در بازه زماني 2 خرداد 1397 تا 31 مرداد 1397 در شهر سمنان و در دانشگاه سمنان انجام شد. برآورد اقتصادي بودن طرح براي هر يك از پوشش ها صورت گرفت. نتايج نشان داد مقدار متوسط كاهش تبخير نسبت به مخزن شاهد براي پوشش هاي پلي استايرن با درصد پوشش هاي 60، 70 و 80، قطعات چوب با درصد پوشش هاي 60، 70 و 80، موم مصنوعي عسل با درصد پوشش60، 70 و 80، پرليت، ليكا و كاه وكلش به ترتيب حدود 43، 54، 65، 10، 19، 26، 9، 18، 25، 36، 22 و20 درصد مي باشد. در بخش نتايج تحليل اقتصادي، بررسي ها برروي استخري در فاصله 3.8 كيلومتري از محل برداشت انجام شد. نتايج نشان داد كه با توجه به طول عمر اقتصادي 5 ساله طرح، پوشش هاي پلي استايرن، پرليت صرفه اقتصادي دارند. ميزان نرخ بازده داخلي براي پلي استايرن با درصد پوشش هاي 60، 70 و 80، پرليت به ترتيب 571، 722، 872 و 32 مي باشد.