تعيين اثر سيستم رفتاري مغز بر آسيب پذيري رواني با ميانجيگري حساسيت اضطرابي، عواطف و تحمل پريشاني در بيماران مبتلا به ديابت

پيش‌زمينه و هدف: افراد مبتلا به ديابت، به‌طور بالقوه‌اي در برابر تهديد عواملِ ديگر مانند عواطف منفي، نقص سيستم عصبي و حساسيت به اضطراب قرار مي‌گيرند، كه در گرفتار آمدن يا نيامدن آن‌ها در زخم‌هاي ناشي از ديابت تأثير مي‌گذارد. هدف از مطالعه بررسي تأثير سيستم مغزي رفتاري بر بيماران زن ديابتي در معرض آسيب پذيري رواني با نقش ميانجي‌ حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بود. مواد و روش‌ كار: اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر روش، جزء مطالعات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي‌زنان مبتلا به ديابت كلينيك تخصصي ديابت شهر كرج در نيمسال اول سال 1401 تشكيل دادند، كه390 نفر به‌عنوان حجم نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه سيستم‌هاي مغزي رفتاري كارور و وايت، پرسش‌نامه سلامت رواني (SCL-25)، حساسيت اضطرابي تيلور و كاكس، عواطف مثبت و منفي واتسون، كلارك و تلگن و پرسشنامه تحمل پريشاني سيمونز و گاهر استفاده شد. تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي معادلات رگرسيوني با استفاده از نرم‌افزار‌هاي 18 SPSS و23 Amos انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه متغيرهاي سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني داراي اثر مستقيم و معني‌داري بر آسيب پذيري رواني هستند. همچنين مسير غير مستقيم اثر سيستم مغزي رفتاري با ميانجي‌گري حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بر آسيب پذيري رواني مورد تاييد واقع گرديد. به‌طور كلي مدل پژوهش تاييد شد و متغيرهاي پژوهش توان پيش بيني 69 درصدي از متغير آسيب پذيري رواني را دارا بودند. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نقش سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بر آسيب پذيري رواني لازم است درمان كنندگان جهت كاهش آسيب رواني سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني، برنامه هايي تدوين نمايند تا با تغيير اين متغيرها آسيب رواني در اين بيماران كاهش يابد.