عنوان مقاله :
اثر آبدرماني و تراباند بر نيروهاي عكسالعمل زمين هنگام دويدن در افراد داراي پاي پرونيت
پديد آورندگان :
برغمدي ، محسن دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , ترانه ، حجت دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , ايماني بروج ، سارا دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , شيخعلي زاده ، حامد دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
نيروي عكسالعمل زمين , آب درماني , پاي پرونيت , دويدن , تراب اند
چكيده فارسي :
پيشزمينه و هدف: تمرينات با تراباند به منزله شيوهاي مؤثر مورد توجه قرار گرفته است، بهطوري كه از آن براي افزايش قدرت و ثبات وضعيت بدني استفاده ميشود و نتايج موثري به دست آمده است. همچنين آبدرماني كه در استخر كم عمق انجام ميشود مزاياي فيزيولوژيك و بيومكانيكي دارد. از رو هدف از اين پژوهش بررسي اثر آبدرماني و تراباند بر نيروهاي عكسالعمل زمين و فعاليت الكتريكي هنگام دويدن در افراد داراي پاي پرونيت بود. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نيمهتجربي و آزمايشگاهي بود. نمونه شامل 45 دانشجوي پسر داراي پاي پرونيت با دامنه سني 25-18 بود كه بهصورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنيها بهصورت تصادفي در سه گروه تمرينات در آب، تمرين با تراباند و كنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرينات در آب و تمرين با تراباند، متغيرهاي نيروي عكسالعمل زمين با استفاده از دستگاه صفحه نيرو اندازهگيري شد. آزمون آماري آناليز واريانس دوسويه و آزمون t درسطح معناداري 0.05 براي تجزيه و تحليل آماري دادهها استفاده شد. يافتهها: اثر عامل زمان در مؤلفه اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام جداشدن پاشنه پا از زمين (0.019=P؛ 0.124=d) و زمان رسيدن به اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام جدا شدن پاشنه پا از زمين (0.023=P؛ 0.116=d) قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري داراي اختلاف معناداري بود. اثر عامل گروه در مؤلفه اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين (0.029=P؛ 0.159=d)، اوج نيروي عمودي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين (0.037=P؛ 0.145=d)، قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند داراي اختلاف معناداري بود. اثر تعاملي زمان*گروه در مؤلفه نيروي داخلي-خارجي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري اختلاف معناداري را نشان داد (0.001=P؛ 0.268=d). همچنين اثر تعاملي زمان*گروه در مؤلفه زمان رسيدن به اوج نيروي قدامي-خلفي قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري داراي اختلاف معناداري بود (0.008=P؛ 0.205=d). بحث و نتيجهگيري: يافتههاي پژوهش حاضر نشان داد اثر تمرينات در آب و تراباند بر روي نيروي عكسالعمل زمين طي دويدن تأثير چشمگيري در توانبخشي افراد داراي عارضه پاي پرونيت دارد، گرچه تمرينات در آب در مقايسه با تمرينات با تراباند تاثيرگذاري بيشتري دارد.
عنوان نشريه :
مطالعات علوم پزشكي
عنوان نشريه :
مطالعات علوم پزشكي