مقايسه تأثير تمرينات ثباتي اسكاپولا و تكنيك‌هاي موبيليزيشن شانه بر درد و دامنه حركتي شانه در زنان مبتلا به شانه منجمد

پيش‌زمينه و هدف: شانه منجمد يا چسبندگي كپسول مفصلي يكي از شايع‌ترين علت‌هاي درد و ناتواني شانه است كه با علامت درد و محدوديت دامنه حركتي مفصل شانه مشخص مي‌شود. هدف از اين مطالعه مقايسه تأثير تمرينات ثباتي اسكاپولا و موبيليزيشن شانه بر درد و دامنه حركتي زنان مبتلا به شانه منجمد بود. مواد و روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي، 45 زن مبتلا به شانه منجمد با دامنه سني 60-40 سال، مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي شهرستان اروميه انتخاب و به سه گروه تمرينات ثباتي اسكاپولا (سن: 2.52±48.19 سال)، موبيليزيشن شانه (سن: 3.85±51.73 سال) و كنترل (سن: 2.49±49.33 سال) تقسيم شدند. دامنه حركتي ابداكشن، فلكشن، اينترنال و اكسترنال روتيشن شانه با استفاده از گونيامتر و درد شانه با استفاده از مقياس آنالوگ بصري (VAS) قبل و بعد از اعمال مداخله‌ها اندازه‌گيري شد. آناليز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معني‌داري P≤0.05 انجام شد. جهت مقايسه ميانگين متغيرها از آزمون آماري آنكوا و آزمون تعقيبي سيداك استفاده شد. يافته‌ها: اختلاف معناداري بين دو نوع مداخله درماني از بابت درد و دامنه حركتي مشاهده نشد. بااين‌حال، اختلاف معني‌داري بين دو برنامه تمرينات ثباتي اسكاپولا و موبيليزيشن شانه در جهت كاهش درد و بهبود دامنه حركتي ابداكشن، فلكشن، چرخش داخلي و چرخش خارجي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد. بحث و نتيجه‌گيري: انجام تمرينات پايدارسازي كتف و موبيليزيشن شانه به‌طور معناداري بر كاهش درد و بهبود دامنه حركتي مفصل شانه بيماران اثر دارد بنابراين مي‌توان از برنامه‌هاي ذكرشده براي كاهش درد و افزايش دامنه حركتي شانه بيماران مبتلا به شانه منجمد استفاده كرد.