ارزيابي رطوبت خاك با استفاده از داده‌هاي سنجش از راه دور پايگاه داده‌هاي ECV و همبستگي آن با رويداد‌هاي گرد و غبار - جنوب و غرب ايران

رطوبت سطحي خاك يك متغير اساسي در مطالعات هيدرولوژيكي، هواشناسي و  محيط زيست  و يكي از پارامترهاي مهم و موثر در وقوع گرد و غبار مي‌باشد. هدف اول اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور، ارزيابي رطوبت خاك برآورد شده حاصل از پايگاه داده‌هاي  ECV با استفاده از داده‌هاي  ايستگاه‌هاي هواشناسي  تحت نظارت وزرات كشاورزي واقع در جنوب و غرب ايران در استان‌هاي خوزستان، ايلام، كهگيلويه و بوير احمد، لرستان و چهارمحال بختياري مي‌باشد. به همين منظور براي اعتبارسنجي داده‌هاي اين پايگاه با داده‌هاي اندازه گيري شده در ايستگاه‌هاي هواشناسي فرخشهر، سرابله و سيلاخور در جنوب كشور، از شاخص‌هاي آماري نظير ضريب همبستگي پيرسون، ميانگين خطاي مطلق، ميانگين خطاي اريبي واختلاف ريشه ميانگين مربعات  استفاده شده است. نتايج اعتبار سنجي رطوبت خاك در ايستگاه‌هاي منتخب مشخص كرد كه اين داده‌ها قادر هستند رفتار و مقدار رطوبت خاك را با دقت نسبتا خوبي  اندازه گيري كنند. بهترين نتيجه بدست آمده در ايستگاه سرابله بوده كه ضريب همبستگي بسيار خوب و معادل0.82 را نشان ميدهد. بنابراين داده‌هاي پايگاه ECV را ميتوان براي تعيين رفتار و مقدار رطوبت سطحي خاك در سطح گسترده استفاده كرد تا كمبود اندازه‌گيري‌هاي زميني در كشور را جبران كنند.  هدف دوم اين پژوهش پيدا كردن تاثير و ارتباط ميزان رطوبت سطحي خاك در كشورهاي واقع در غرب ايران بر تعداد وقوع گرد و غبار در استان‌هاي جنوبي و غربي مي‌باشد. در مورد ارتباط تاثير و ارتباط ميزان رطوبت خاك با وقوع گرد و غبار نتايج نشان مي‌دهد كاهش رطوبت خاك باعث افزايش وقوع گرد و غبار در كانون‏هاي داخلي همان استان شده ولي كاهش رطوبت سطحي خاك در كانون‏هاي خارجي (كشورهاي غرب ايران) باعث افزايش وقوع گرد و غبار در كل منطقه جنوب غرب و حتي مركز ايران مي‌شود. همچنين مشخص شد كه تعداد رخداد پديده گرد و غبار طي دوره‌هاي سرد سال در سال‌هاي اخير افزايش يافته است.