بررسي عوامل مرتبط با بروز ميوم رحمي در خانم‌هاي سنين باروري

پيش‌زمينه و هدف: علي‌رغم شيوع بالا و اهميت زياد ميوم رحمي، تاكنون اتيولوژي مشخصي براي آن به اثبات نرسيده است. اين مطالعه باهدف ‌بررسي عوامل مرتبط با بروز ميوم رحمي در خانم‌هاي سنين باروري تهران در سال 94-93 انجام شده است. مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه مورد شاهدي،‌160 نفر خانم مراجعه‌كننده به درمانگاه زنان بيمارستان وليعصر شهر تهران در سال 1393-1394 به‌صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و چك‌ليست عوامل مرتبط با ابتلا به ميوم استفاده شد. درنهايت داده‌ها در نرم‌افزار SPSS16 با آمار توصيفي و آزمون‌هاي Chi-Square و t-Test و رگرسيون لجستيك چند متغيره مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين سني خانم‌هاي شركت‌كننده در اين مطالعه 34.69±6.57 سال بود. بر اساس داده‌هاي اين مطالعه سن، و تعداد روزهاي قاعدگي، سطح سرمي ويتامين دي، سن منارك، فشارخون سيستوليك، سابقه خانوادگي، سابقه مصرف داروهاي پيشگيري از بارداري هورموني، كورتاژ، سابقه بارداري و ابتلا به هيپرتانسيون ارتباط مستقيم و طول مدت سيكل قاعدگي و سن منارك ارتباط معكوس با ابتلا به ميوم رحمي داشتند (P-value 0.05). بحث و نتيجه‌گيري: برخي عوامل مرتبط با بروز ميوم مانند سابقه خانوادگي و ويژگي‌هاي قاعدگي شخص قابل مداخله نيست، بااين‌وجود مداخلاتي مانند كاهش وزن،‌ اجتناب از مصرف داروهاي پيشگيري از بارداري هورموني، مصرف ويتامين دي، كنترل فشارخون مي‌تواند باعث كاهش احتمال ابتلا به ميوم گردد.