مطالعه آزمايشگاهي تأثير همزمان شكل و زاويه طولي دماغه پايه‌ پل بر آب‌شستگي

تجربه طولاني ‌مدت احداث پل بر روي رودخانه‌ها و تخريب آنها و بررسي علل تخريب مهندسان را به اين نتيجه رسانده است كه در طراحي پل‌ها بايد مسايل مربوط به ابشستگي اطراف پايه را بسيار مورد توجه قرارداد. در تحقيق حاضر اثر توسعه طولي پايه، اثر زاويه عمودي ورودي پايه، اثر ضخامت پايه و شكل دماغه پايه براي رسوب با قطر متوسط 1.2 ميلي‌متر مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش بر روي پايه‌هايي با زواياي (45،60،75 و 90) انجام شد. نتايج نشان داد كه زاويه دماغه تأثير زيادي بر ماكزيمم عمق ايجاد شده دارد. هر چه زاويه دماغه كمتر در نظر گرفته شد، عمق آبشستگي و ابعاد چاله نيز كاهش يافت و در نهايت مشاهده گرديد كه در  زاويه 45 درجه بدون دماغه تا 51% براي پايه با ضخامت 30 ميلي‌متر و 79% براي پايه 15 ميلي‌متري و 89% با دماغه مثلثي با ضخامت 30 ميليمتر كاهش عمق آبشستگي نسبت به شاهد داشته است. از بين دماغه هاي مثلثي و دايره‌اي، دماغه مثلثي در تمامي شرايط مورد بررسي، داراي عملكرد بهتري در محافظت پايه به ميزان 96.4 درصد عمق آب‌شستگي بوده است. همچنين با كاهش ضخامت پايه، مقاومت در برابر جريان و بالطبع آن خلع و كاهش فشار در پشت پايه كاسته شده و در نتيجه آب‌شستگي به ميزان 8.3 درصد در شرايط مشابه كاهش  نشان داده است. كليه مراحل آزمايشگاهي اين تحقيق در آزمايشگاه هيدروليك دانشگاه صنعتي خاتم الانبيا بهبهان در سال 1399 انجام گرديد.