بررسي و توسعه معادله تبخيرتعرق هارگريوز ـ ساماني براي شرايط رطوبتي مختلف

محاسبه تبخيرتعرق مرجع به عنوان جزئي از معادله پايستگي انرژي كاري بس دشوار است، از اين رو محققين زيادي با ارائه روش‌هاي مختلف سعي در برآورد آن داشته‌اند. در اين بين رابطه فائو پنمن ـ مانتيث به عنوان روشي بر مبناي فيزيك مسئله تبخير، جايگاه ويژه‌اي در امر برآورد تبخيرتعرق دارد، اما از آنجايي كه معمولا تعداد كمي از پارامترهاي هواشناسي در دسترس هستند، مسئله نيازمند بودن به پارامترهاي مختلف در اين رابطه، استفاده از اين رابطه را محدود كرده است. در نتيجه، روش‌هايي همچون روش هارگريوز ـ ساماني كه نيازمند كمترين و معمول‌ترين پارامترها يعني دما مي‌باشد، براي برآورد تبخيرتعرق رواج يافته است. علي‌رغم اين نقطه قوت، روش هارگريوز ـ ساماني برآوردهاي مناسبي براي مناطق مرطوب ندارد.در پژوهش حاضر با مرور تاريخچه توسعه رابطه هارگريوز ـ ساماني، روشي اصلاحي براي شرايط رطوبتي مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور جامعيت بخشيدن به پژوهش، داده‌هاي 4169 ايستگاه در سطح كشورهاي مختلف تهيه و روش هارگريوز ـ ساماني و دو روش اصلاح شده ديگر بر پايه آن با مقادير تبخيرتعرق برآورد شده از روش فائو پنمن ـ مانتيث مقايسه شده‌اند.نتايج حاصل  نقاط ضعف ديگري همچون محدوديت برآورد حدود فرين تبخيرتعرق در شرايط خاص را در روش هارگريوز ـ ساماني آشكار كرد. همچنين روش اصلاحي مورد بحث در مقاله حاضر باعث بهبود آماره‌هاي مختلف طي گستره وسيعي از شرايط رطوبتي شد.