تخصيص بهينه آب و زمين در شبكه‌ي آبياري مغان با تركيب مدل‌سازي گياهي و الگوريتم ژنتيك

آب يكي از مهمترين عوامل تأمين امنيت غذايي جمعيت رو به رشد جهان است. محدوديت منابع آب كشور و همچنين رقابت فزاينده‌ي بخش‌هاي مختلف جهت استفاده از آب، مديريت بهينه از منابع آبي را ضروري مي‌سازد. در شبكه‌هاي آبياري استراتژي‌هاي مختلفي براي مديريت منابع آبي به‌كار گرفته مي‌شود. يكي از اين موارد، تخصيص بهينه آب و زمين است. در اين پژوهش يك مدل بهينه‌ساز تخصيص آب و زمين با هدف بيشينه‌سازي سود اقتصادي، بر مبناي الگوريتم ژنتيك و استفاده از مدل گياهي AquaCrop plug-in ارائه شده است. براي اين منظور كدنويسي سي شارپ (C#) در فضاي ويژوال استوديو انجام شد. براي سنجش كارايي مدل، اراضي تحت پوشش يكي از كانال‌هاي شبكه‌ي آبياري مغان بررسي شد. در اين مدل سال زراعي به 36 دوره ده روزه تقسيم و عمق آب آبياري در هر دوره و مساحت زير كشت نيز به‌عنوان متغيرهاي تصميم در گرفته شدند. نتايج نشان داد بيشترين درصد افزايش ميزان سود اقتصادي مربوط به گياه ذرت دانه‌اي كشت اول، يونجه و گندم به‌ترتيب با 9، 7.3 و 7 درصد است. اين در حالي است كه كمترين افزايش ميزان سود اقتصادي مربوط به گياه ذرت دانه‌اي كشت دوم و سويا است. حجم آب تخصيص يافته در حالت بهينه به ميزان 14.7 درصد كاهش يافت، اما در مقابل سود اقتصادي با افزايش 5.7 درصدي همراه بود. لذا تخصيص بهينه آب در اين منطقه بيش از افزايش سود اقتصادي، صرفه‌جويي در مصرف آب را تشويق مي‌كند.