تمدن نوين اسلامي و ويژگي‌هاي زبان تمدن ساز

تمدن نوين اسلامي از مباحث نوظهور جهان اسلام است كه موافقان آن براي زمينه سازي، تقويت و انسجام آن تلاش دارند در بسط نظرات، ارائه‌ي مدل‌هاي مدنظر، آسيب شناسي و تبيين هاي نظري به تمام ظرفيت‌هاي مادي و معنوي كه در شكل گيري، نضج و مانائي يك تمدن مؤثرند؛ توجه نمايند. ازجمله عوامل معنوي شايان توجه در شكل گيري و بسط يك تمدن، زبان تمدن ساز است. زباني كه حائز شاخص ها و ويژگي‌هايي است كه در قوام، انسجام و پايداري يك تمدن در مقابل غيرهاي رقيب و مهاجم ايفاي نقش خواهد كرد و با فقدان آن، زندگي انسان پيشرفته، هم سطح با حيوانات خواهد شد. با اتكاء به قابليت‌ها و ويژگي‌هاي چنين زباني مي توان زمينه‌ي قوام و انسجام تمدن مسلط در آيندۀ جهان اسلام را فراهم آورد. بدين منظور نوشتار حاضر در نظر دارد با روش توصيفي- تحليلي به اين سؤال پاسخ گويد كه ويژگي هاي زبان تمدن ساز چه مواردي هستند؟ يافته هاي پژوهش حاضر حاكي از آن است كه تكامل‌يافتگي و پاسخگويي در زمان، باز بودن و كاربردي بودن، عام و فراگير بودن، خلاقيت و پويائي و دريافتي و پذيرا بودن ازجمله ويژگي‌هاي زبان تمدن ساز است. چنين زباني قادر خواهد بود به نيازهاي روز يك واحد بزرگ و مستقل اجتماعي پاسخ گويد و به‌عنوان ابزاري كارآمد در پاسداشت سرمايه هاي تمدني و عرضه داشت آورده هاي جديد ايفاي نقش نمايد.