مدلسازي اثرات بهداشتي آلاينده PM10 در كلانشهر شيراز

آلودگي هوا به عنوان يكي از معضلات مهم شهرنشيني و زندگي صنعتي، سلامت افراد جامعه را تحت تاثير قرار داده و سازمان‌ بهداشت جهاني آن‌را به عنوان يكي از عوامل موثر در ايجاد سرطان معرفي كرده است. در اين مطالعه بررسي برآورد اثرات مواجهه كوتاه مدت مرتبط با ميزان مرگ‌‌و‌مير و بيماري‌هاي منتسب به ذرات معلق كمتر از 10ميكرون (PM10) در شهر شيراز طي سال‌هاي 1396- 1397 انجام شده است. اين پژوهش كاربردي مقطعي بوده، بر اساس مطالعات ميداني و مبتني بر مدل‌سازي شرايط تجربي است. در اين مطالعه ميزان غلظت آلاينده PM10 براي سال‌هاي 1396-1397 به صورت  ساعتي و روزانه با استفاده از دستگاه گريم از چهار ايستگاه سنجش آلودگي هواي سازمان محيط زيست (دروازه كازرون، فرودگاه، ستاد و پارك علم و فناوري) اندازه‌گيري شد و داده‌هاي مربوطه با استفاده از نرم افزار AirQ+ مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد بيشترين توزيع آلاينده PM10در شهر شيراز در محدوده 30-40 µg/m3 قرار دارد و بيشترين ميزان مرگ‌و‌مير منتسب به اين آلاينده نيز به‌علت بيماري‌هاي تنفسي بوده (4/34 و 3/9 درصد موارد) و بعد از آن بستري شدن به علت بيماري‌هاي قلب و عروق (3/2 و 2/95 درصد موارد) در رتبه دوم قرار دارد. ميزان كل مرگ‌و‌مير منتسب به آلاينده PM10 در اين سال‌ها نيز به ترتيب 278 و 249 مورد برآورد شده است. با توجه به تاثيرات بهداشتي اين آلاينده ضروري است با برنامه‌ريزي و وضع قوانين جامع اقدامات موثرتري جهت مقابله با انتشار آلاينده PM10 و كاهش و كنترل اثرات سوء آن به منظور حفظ سلامت شهروندان صورت پذيرد.