راهكارهاي طراحي منظر براي تحقق اهداف دانشگاه سبز (مورد پژوهي: پرديس دانشگاه شهيد بهشتي)

امروزه معضلات محيط‌‌زيست در سطح جهان نظير گرم شدن زمين، تغييرات اقليمي، افزايش گازهاي گلخانه‌اي، ريزگردها، آلودگي و كاهش منابع‌طبيعي نشان‌دهنده آثار مخرب توسعه بدون توجه به اصل پايداري است. با وجود تمام تلاش‌هاي محيط‌‌زيستي صورت گرفته، فعاليت‌هاي بشر همچنان سبب بر هم زدن توازن طبيعت و كاهش پايداري است. نظام آموزش عالي كه نوعي سرمايه‌گذاري در منابع انساني است، نقش در خور توجهي در جهت تحقق اهداف توسعه پايدار و ايجاد يك جامعه سالم دارد. در حال حاضر بسياري از دانشگاه‌ها، نه‌تنها در مورد مسايل محيط‌‌زيست بلكه در مورد موضوعات اجتماعي و اقتصادي نيز كارهاي مهمي را انجام مي‌دهند و بدين ترتيب سه بعد پايداري را در بر مي‌گيرند. پژوهش پيش‌رو در ابتدا با انجام مطالعات كتابخانه‌اي، به درك چرايي و چيستي موضوع پرداخته و سپس با انتخاب مصاديق تلاش شده است تا با بهره‌گيري از تجربيات طراحي و نكات مثبت و منفي اين نمونه‌ها، به اصول كلي و راه‌حل‌هاي طراحي منظر حساس به آب در پرديس دانشگاه‌ها دست يافت. اين مطالعه كاربردي به منظور ارزيابي مديريت سبز دانشگاه شهيد بهشتي، با استفاده از جمع‌آوري ديدگاه‌هاي متخصصان و خبرگان دانشگاه شهيد بهشتي صورت پذيرفت. جهت ارزيابي دانشگاه از شاخص‌هاي نظام رتبه‌بندي جهاني دانشگاهي گرين‌متريك استفاده شده ‌است كه پايداري را در شش حوزه اصلي نظير: محيط‌‌زيست و زيرساخت، انرژي و تغييرات آب و هوايي، بازيافت، آب، حمل و نقل، و آموزش موردسنجش قرار مي‌دهند. در اين مسير تمام كاربران دانشگاه اعم از كاركنان، استادان و دانشجويان در فرآيند دستيابي به دانشگاه سبز مشاركت مي‌كنند.