تأثير مداخلات بانك مركزي در بي‌ثباتي نرخ ارز با استفاده از روش كوانتايل در ايران

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير مداخلات بانك مركزي  بر بي‌ثباتي نرخ ارز در ايران با استفاده از رگرسيون چندكي طي سال‌هاي 1353 تا 1400است. همچنين به منظور برآورد بي‌ثباتي نرخ ارز از مدل GARCH(1,1) و براي محاسبهٔ شاخص مداخلهٔ بانك مركزي از شاخص استاوارك استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه اولاً در دهك‌هاي بالاتر ارزي رابطهٔ معناداري بين دو شاخص مداخلهٔ بانك مركزي و بي‌ثباتي نرخ ارز وجود دارد؛ به‌طوري‌كه از دهك پنجم شدت معناداري افزايش مي‌يابد. همچنين در دهك‌هاي بالاتر، ميزان بي‌ثباتي نرخ ارز اثرپذيري كمتري نسبت به شاخص مداخلهٔ بانك مركزي دارد. در واقع، به‌ازاي يك واحد افزايش شاخص مداخلهٔ بانك مركزي، بي‌ثباتي نرخ ارز در دهك‌هاي بالاتر كمتر از دهك‌هاي پاييني افزايش مي‌يابد. در مجموع، شاخص مداخلهٔ بانك مركزي با ضريب 0/004 تأثير مثبت و معناداري در بي‌ثباتي نرخ ارز گذاشته است. باتوجه به تأثيري كه مداخله بانك مركزي در افزايش بي‌ثباتي نرخ ارز دارد، پيشنهاد مي‌شود دخالت بانك مركزي در بازار ارز كاهش يابد و نظام ارزي از حالت شناور مديريت شده به حالت شناور تغيير پيدا كند تا با كاهش سياست‌هاي نامناسب ازجمله قيمت‌گذاري دستوري نرخ ارز، نرخ ارز با توجه به عرضه و تقاضاي آن تعيين شود.