رابطه بين خشونت خانگي عليه زنان با قصد فرزندآوري در آنان: يك پيمايش در شهر صدرا

زمينه و هدف: خشونت خانگي عليه زنان به عنوان يك مشخصۀ اجتماعي مي تواند رفتارهاي باروري زنان را متأثر سازد. مطالعه حاضر به بررسي رابطه خشونت خانگي عليه زنان و قصد فرزندآوري آن ها پرداخته است. روش كار: مطالعه حاضر از نوع پيمايش و با استفاده از پرسشنامه در سال 1401 انجام شده است. جامعه آماري زنان همسردار 15 تا 49 ساله ساكن شهر صدرا بوده است. تعداد نمونه 379 نفر برآورد شد. نمونه گيري با روش خوشه اي چندمرحله اي انجام شد. خشونت خانگي عليه زنان با استفاده از 26 گويه مورد سنجش قرار گرفت. گويه ها در قالب طيف ليكرت بودند كه با جمع نمرات در تمام گويه ها نمره خشونت خانگي پاسخگو بدست آمد. براي تحليل داده ها از نرم افزار20  SPSS، آمارهاي توصيفي و رگرسيون لجتسك دووجهي استفاده شده است.نتايج: نتايج نشان داد كه بيشترين نوع خشونت خانگي عليه زنان به ترتيب به خشونت رواني، خشونت جسمي، خشونت اقتصادي و خشونت جنسي اختصاص دارد. مدت ازدواج و تحصيلات زنان بر قصد فرزندآوري آن ها اثر آماري معني دار دارند. افزايش ميزان خشونت خانگي عليه زنان به كاهش قصد فرزندآوري آن ها مي انجامد.نتيجه گيري: كاهش خشونت خانگي عليه زنان مي تواند قصد فرزندآوري را افزايش دهد. بنابراين كاهش خشونت خانگي عليه زنان بايد در دستور كار تصميم گيران ذي ربط قرار گيرد.